- akromantula
- arigato płonący
- bazyliszek
- buchorożec
- centaur
- chimera
- druzgotek
- dusiciel cętkowany
- dwurożec
- erkling
- eteotetl
- garboróg
- goblin
- inferius
- wodnik kappa
- kelpie
- kołkogonek
- kwintoped
- lage
- mantykora
- meskalia
- nundu
- olbrzym
- pogrebin
- ponurak
- sklątka tylnowybuchowa
- szpiczak
- szyszymora
- śmierciotula
- tebo
- troll
- tryton
- wampir
- wila
- wilkołak
- yeti
- zwodnik

- antaraga
- bahanka
- błotoryj
- chochlik kornwalijski
- ciamarnica
- czerwony kapturek
- demimoz
- drapacz dziki
- gryf
- hipogryf
- jednorożec
- ognisty krab
- psidwak
- ramora
- reem
- sfinks
- smok
- świergotnik
- testral
- trójgłowy pies
- znikacz
- żmijoptak

- Antaraga (pod warunkiem posiadania licencji)
- Feniks
- Gumochłon
- Kot
- Kranck
- Kuguchar
- Memortek
- Myszonóg
- Niuchacz
- Papuga
- Psidwak (pod warunkiem posiadania licencji)
- Pufek
- Puszek Pigmejski
- Sowa
- Szczur
- Świergotnik (pod warunkiem posiadania licencji)
- Toksyczek
- Wąż
- Żaba

• Antaraga – pstra papuga, która mówi we wszystkich językach świata. Jest bardzo gadatliwa, dlatego należy uciszać ją odpowiednim zaklęciem. Jej pióra mienią się w świetle słońca lub księżyca, a także pomagają wyraźniej pisać.
Pochodzenie: Ekwador
Występowanie: Ameryka Południowa
Klasyfikacja: XXX

• Bahanka – podobnie jak elf, z którymi bahanka jest często mylona, wygląda jak malutki człowieczek. Jednak w odróżnieniu od elfa całe jej ciało jest pokryte grubym, czarnym włosem. Ma też dwie pary rąk i nóg. Skrzydła bahanki są grube, zaokrąglone i błyszczące, zbliżone wyglądem do skrzydeł żuka. Posiada ona również dwa rzędy ostrych, jadowitych zębów (w razie ugryzienia trzeba zażyć antidotum), nic więc dziwnego, że czarodzieje uważają je za szkodniki. Składają do 500 jaj naraz i zakopują je. Larwy wykluwają się po 2 – 3 tygodniach. Do pozbycia się ich, czyli debahanizacji, używa się płynu "Bahanocyd".
Pochodzenie: północna Europa i Ameryka
Występowanie: północna Europa i Ameryka
Klasyfikacja: XXX

• Błotoryj – przypomina psa. Kiedy się nie rusza, przypomina kłodę drewna, ale po uważnym przyjrzeniu się, można zauważyć płetwiaste łapy i bardzo ostre zęby. Błotoryj pływa i pełza po moczarach. Żywi się głównie małymi ssakami, ale może również poważnie poranić nogi pieszych przechodzących przez bagno, w którym zamieszkuje. Jego ulubionym smakołykiem jest jednak mandragora.
Pochodzenie: Europa i Ameryki
Występowanie: cały świat; peruwiańska dżungla
Klasyfikacja: XXX

• Chochlik kornwalijski – magiczne stworzenia. Małe, ale wyjątkowo uciążliwe i złośliwe istoty. Mają do ośmiu cali wzrostu, elektrycznie niebieską barwę i bardzo złośliwe charaktery. Bardzo lubią płatać różnego rodzaju figle i psikusy. Mogą latać pomimo braku skrzydeł. Ich częstą zabawą jest chwytanie za uszy ludzi i zanoszenie ich na szczyty drzew i budynków. Chochliki są żyworodne. Wydają wysokie,jednak zrozumiałe dla nich dźwięki.
Pochodzenie: Wielka Brytania
Występowanie: Wielka Brytania
Klasyfikacja: XXX

• Chrobotek – stworzenie przypominające mięsisty, różowy grzyb porośnięty rzadką, sztywną szczeciną. Rozmnażają się bardzo szybko i w ciągu kilku dni może pokryć średnich rozmiarów ogród. Chrobotek wciska w ziemię muskularne macki w poszukiwaniu swoich ulubionych dżdżownic. Jest najlepszym przysmakiem gnomów, poza tym nie zarejestrowano żadnego zastosowania.
Pochodzenie: Skandynawia
Występowanie: cały świat
Klasyfikacja: X

• Chropianek – mały pasożyt, którego długość dochodzi do jednej dwudziestej cala. Z wyglądu przypomina kraby z dużymi kłami. Przywabia go magia, może zagnieździć się w futrze i piórach takich stworzeń, jak psidwaki czy lelki wróżebniki. Wdzierają się też do domostw czarodziejów, atakując takie magiczne przedmioty jak różdżki, z których sukcesywnie wygryzają magiczny rdzeń, albo brudne kociołki, z których zlizują zaschnięte resztki eliksirów. Chociaż chropianków łatwo się pozbyć za pomocą jednego z licznych środków dostępnych na rynku, poważne inwazje mogą wymagać wizyty funkcjonariuszy Sekcji Szkodników Urzędu Kontroli nad Magicznymi Stworzeniami, gdyż napęczniałe od magicznych substancji chropianki są bardzo trudne do zwalczenia.
Pochodzenie: Europa
Występowanie: cały świat
Klasyfikacja: XX

• Ciamarnica – stworzenie, które ma ciało długości ok. 10 cali, które wyposażone jest w otwór gębowy i woreczek z jadem. Jad ten jest używany do obrony przed drapieżnikami. Trytony używają ciamarnic jako broni, natomiast czarodzieje wykorzystują jej jad, do sporządzania eliksirów. Podlega to jednak ścisłej kontroli Ministerstwa.
Pochodzenie: Morze Północne
Występowanie: oceany
Klasyfikacja: XXX

• Cudokrówka – magiczne bydło, specjalnie hodowane przez argentyńskich czarodziei na mięso. Jest niebieskie w białe pasy, samce posiadają czerwone rogi. Mleko samic, gdy wypije się prosto po wydojeniu, przynosi szczęście w danym dniu. Dodaje się je także do eliksirów.
Pochodzenie: Argentyna
Występowanie: Argentyna
Klasyfikacja: XX

• Curupiry — rudowłose karły mieszkające w lasach tropikalnych. Curupiras ochraniają wszystkie magiczne stworzenia, jeżeli myślą, że są poszkodowane przez ludzi. Stopy Curupiry są wygięte w tył w stosunku do ich ciał.
Pochodzenie: Brazylia
Występowanie: Ameryka Południowa
Klasyfikacja: XX

• Czerwone kapturki – małe podobne do goblinów stworzenie, które żyje wszędzie tam gdzie została kiedykolwiek rozlana krew. Łatwo go odpędzić prostymi czarami, jednak bywa niebezpieczny, szczególnie dla mugoli – jest gotowy zatłuc ludzi grubą pałką.
Pochodzenie: Europa
Występowanie: Europa, obie Ameryki
Klasyfikacja: XXX

• Dirikrak – pulchne nieloty o puszystych piórach. Znane ze szczególnego sposobu ucieczek przed niebezpieczeństwem. Wykorzystując zdolność teleportacji, znika wśród kłębiących się piór i pojawia się w innym miejscu. Mugole znali już w przeszłości dirikraki, lecz znali je pod nazwą dodo. Nie mieli oczywiście pojęcia, że dirikraki umieją znikać – uważają, ze wytępili je przez nadmierne polowania. Wydaje się, że ten fakt uświadomił im niebezpieczeństwo bezmyślnego zabijania zwierząt, w związku z czym Międzynarodowa Konfederacja Czarodziejów, stwierdziła, że nie ma sensu mówić im, że dirikrak wcale nie wyginął.
Pochodzenie: Mauritius
Występowanie: Mauritius, Peru
Klasyfikacja: XX

• Fokstet – stworzenie przypominające lisa. Posiada ogon, który co chwilę zmienia barwy. Czarodzieje robią sobie z niego ubrania. Ma bardzo przyjemne w dotyku futro. Fokstety są bardzo przebiegłe i zazwyczaj kradną pozostawione same sobie rzeczy.
Pochodzenie: Wenezuela
Występowanie: Ameryka Południowa
Klasyfikacja: XXX

• Gągiel – duży, pierzasty ptak przypominający gąsiora. Posiada brązowe umaszczenie piór, nie gęga jednak, a wydaje przyjemne dla ucha dźwięki. Jego mięso jest delikatne, lekko pikantne i niesamowicie pożywne. Jedno z ulubionych mięs magicznych restauratorów, którzy namaczają je w odpowiednich eliksirach i mieszankach ziołowych. Sam Gągiel nie jest niebezpieczny, ale boleśnie szczypie, kiedy czuje się zagrożony.
Pochodzenie: Polska
Występowanie: cały świat
Klasyfikacja: XX

• Ghul – zamieszkują zazwyczaj strychy lub stodoły czarodziejów. Często zawodzą lub pojękują, nie są jednak niebezpieczne i najwyżej mogą nawarczeć na człowieka lub czymś w niego rzucić. Ghule są brzydkie i głupie, jednak jako nieszkodliwe, służą czasem jako domowe zwierzątko.
Pochodzenie: Europa
Występowanie: cały świat
Klasyfikacja: XX

• Gnom – pospolity ogrodowy szkodnik. Gnomy mają około stopę wzrostu, duże głowy przypominające kartofle i ostre zęby. Aby pozbyć się gnoma należy złapać go za nogi, pokręcić nim trochę w powietrzu i wyrzucić poza ogród, tak by skołowany nie mógł odnaleźć drogi z powrotem. Gnomy są mało inteligentne i gdy tylko rozpoczyna się odgnomianie, zamiast chować się wychodzą ze swoich dziur by popatrzeć. Ich ulubionymi zajęciami jest zjadanie warzyw z pobliskich ogródków. Gnomy są także pożyteczne, gdyż ich dziwne zachowanie odstrasza inne ogrodowe szkodniki.
Pochodzenie: Europa
Występowanie: cały świat
Klasyfikacja: XX

• Gumochłon – najprawdopodobniej najnudniejsze magiczne stworzenia jakie istnieją. Przypominają grube brązowe glizdy długości 10 cali, z dwóch stron zakończone otworem, z którego wydobywa się śluz (używany czasem do zagęszczania eliksirów). Gumochłony praktycznie się nie poruszają, ich ulubionym pokarmem jest sałata, choć mogą żywić się praktycznie wszystkimi roślinami.
Pochodzenie: Europa
Występowanie: cały świat
Klasyfikacja: X

• Hipogryf – stworzenie niezwykłego połączenia gryfa (pół orła, pół lwa) i konia. Ich wielkie zakrzywione dzioby mają stalowoszarą barwę, oczy są duże, błyszczące, pomarańczowe. Pazury przednich nóg mają długość pół stopy. Występują w różnych ubarwieniach (hipogryfy ciemnoszare, brązowe, różowawe, kasztanowe i kruczoczarne). Hipogryfy są bardzo honorowe. Zbliżając się do hipogryfa należy najpierw się ukłonić. Trzeba patrzeć mu w oczy, starając się nie mrugać, gdyż hipogryfy tego nie lubią. Jeśli hipogryf odwzajemni ukłon, znaczy to że nas zaakceptował i można do niego podejść i go dotknąć. W przeciwnym wypadku należy się jak najszybciej wycofać. Na hipogryfie można latać, jednak jest to dosyć trudne.
Pochodzenie: Europa
Występowanie: cały świat
Klasyfikacja: XXX

• Hipokampus – stworzenie będące skrzyżowaniami koni i olbrzymich ryb. Chociaż gatunek ten zazwyczaj jest spotykany w Morzu Śródziemnym, w 1949 roku został schwytany przez trytony przepiękny niebieski deresz (mugolski koń o sierści karej, gniadej lub kasztanowatej z domieszką włosów białych). Potem został przez nie udomowiony, działo się to u wybrzeży Szkocji. Hipokampusy składają duże jaja o półprzeźroczystej skorupce, można przez nie jeszcze zobaczyć kijanki.
Pochodzenie: Grecja
Występowanie: cały świat (wody)
Klasyfikacja: XXX

• Jeżanka – ryby pokryte kolcami. Mówi się, że pierwsza ławica jeżanek, została stworzona przez czarodziejów w XIX wieku, z zemsty na mugolskich rybakach. Podobno obrazili oni grupę czarodziejów-żeglarzy. Od tamtej pory, w tym miejscu oceanu, rybacy znajdują porwane przez jeżanki sieci.
Pochodzenie: Ocean Atlantycki
Występowanie: Ocean Atlantycki
Klasyfikacja: XXX

• Jeżozwierz – ssak z rzędu gryzoni. Stronę grzbietową ciała tych zwierząt pokrywają kolce (będące przekształconymi włosami), których używa się do eliksirów. Jeżozwierze są roślinożerne.
Pochodzenie: Europa
Występowanie: cały świat
Klasyfikacja: XXX

• Kołkogonek – demony. Przypominają karłowate prosiaki z długimi nogami, serdelkowatymi ogonami oraz wąskimi czarnymi oczami. Gdy kołkogonek wkrada się do chlewa, sprawia, że gospodarzy dręczy zła passa. Kołkogonki są bardzo szybkie i trudne do schwytania, ale jeśli przepędzi go za granice gospodarstwa przez całkowicie białego psa, nigdy już tam nie powróci. Urząd Kontroli nad Magicznymi Stworzeniami (Sekcja Szkodników) trzyma w tym celu tuzin ogarów albinosów.
Pochodzenie: Europa, obie Ameryki, Rosja
Występowanie: Europa, obie Ameryki, Rosja
Klasyfikacja: XXX

• Korniczak – występujące na całym świecie, zagnieżdżające się w domach, gdzie mieszkają pod deskami podłogowymi. Obecność ich objawia się odorem zgnilizny. Wydzielina korniczaka, powoduje, butwienie fundamentów domu, w którym przebywa. W stanie spoczynku przypomina kupkę zielonych grzybów z oczami, ale przestraszony zrywa się na liczne nogi i ucieka. Żywi się wszelakimi nieczystościami, inwazji korniczaków można się pozbyć używając zaklęć oczyszczających. Lecz jeśli dopuszczono, by zanadto urosły, należy zgłosić problem do Urzędu Kontroli nad Magicznymi Stworzeniami (Sekcja Szkodników), zanim cały dom się zawali. Wydzielina korniczaka po rozcieńczeniu używana jest do niektórych magicznych środków czyszczących.
Pochodzenie: Europa
Występowanie: cały świat
Klasyfikacja: XXX

• Kranck – ulubione zwierzątko dziewcząt. Włochaty i puchaty królik o barwie intensywnie różowej. Jest zdecydowanie niegroźny, choć żywi się młodymi mandragorami, których dźwięk ich nie ogłusza. I to wygląda dosyć przerażająco. Jednak Krancki muszą je jeść, aby ich futerko było lśniące i puszyste, w przeciwnym razie robi się oklapłe i ulizane, aż wreszcie zanika.
Pochodzenie: Wenezuela
Występowanie: Ameryka Południowa
Klasyfikacja: XX

• Kudłoń – stworzenia będące strażnikami koni. Kudłate, o porośniętych długimi zmierzwionymi czuprynami głowami oraz dużymi nosami. Są parzystokopytne i poruszają się na dwóch nogach. Mają krótkie ramiona zakończone dłońmi o czterech grubych palcach. Dorosły osobnik osiąga dwie stopy wzrostu. Są nieśmiałe, zajmują się tylko i wyłącznie pilnowaniem koni. Można go często znaleźć w stajni zawiniętego w słomie, albo ukrywające się pośród stada, którego strzeże. Nie ufa ludziom, w związku z czym zawsze się przed nimi chowa. Są roślinożerne.
Pochodzenie: Wielka Brytania, Irlandia
Występowanie: Wielka Brytania, Irlandia
Klasyfikacja: XX

• Kuguchar – wielkie, rude koty. Kuguchar wygląda jak przerośnięty kot. Ma olbrzymie uszy i ogon zakończony pędzelkiem, podobnie jak u lwa. Futro najczęściej jest nakrapiane, cętkowane, bądź też łaciate. Kuguchary są niezwykle inteligentne. Zazwyczaj są niezależne, ale gdy przywiążą się do jakiegoś czarodzieja, mogą okazać się bardzo pożyteczne. Kuguchary mają zdolność wykrywania podejrzanych osobników, potrafią np. rozpoznać animaga pod postacią zwierzęcia. Mogą też spełniać rolę przewodnika – gdy właściciel zabłądzi, kuguchar może odnaleźć drogę powrotną do domu. Samica kuguchara rodzi do ośmiu młodych w jednym miocie. Kuguchary mogą krzyżować się ze zwykłymi kotami.
Pochodzenie: Wielka Brytania
Występowanie: cały świat
Klasyfikacja: XXX

• Langustnik Ladaco – stworzenia lądowe. Są bardzo podobne do homarów, lecz pod żadnym pozorem nie powinno się ich zjadać. Spożycie ich mięsa powoduje wysoką gorączkę oraz zielone zabarwienie twarzy. Langustnik osiąga dwanaście cali i jest jasnoszary w ciemnozielone plamki. Żywi się małymi skorupiakami, ale nie pogardzi mniejszą zdobyczą. Ukąszenie langustnika wywołuje bardzo nietypowy skutek uboczny, mianowicie, ofiara ma wyjątkowego pecha.
Pochodzenie: Europa
Występowanie: skaliste wybrzeża całego świata
Klasyfikacja: XXX

• Lelek Wróżebnik – chude, ponure, przypominające małe i niedożywione sępy ptaki o zielonokawo-czarnym upierzeniu. Są wyjątkowo nieśmiałe. Gnieżdżą się w jeżynach i innych ciernistych krzewach. Żywią się dużymi owadami i elfami. Latają wyłącznie podczas silnego deszczu, a przy lepszej pogodzie pozostają w swoich gniazdach o kształcie łzy. Lelek wydaje charakterystyczne niskie, drżące dźwięki. Uważano kiedyś, że wróżą one śmierć. W związku z powyższym, czarodzieje omijali gniazda lelka, w obawie usłszenia tego rozdzierającego serce krzyku, uważa się też, że niejeden czarodziej dostał ataku serca, gdy przechodząc przez zarośla usłyszał jęki ukrytego w gąszczu lelka. Ostatnie badania dowiodły, że lelek śpiewa wyłącznie przed nadciągającym deszczem. I od tej pory, lelki wróżebniki stały się modnymi zwierzątkami domowymi, które mają przepowiadać pogodę, chociaż w zimie nieustannie jęczą. Pióra lelka nie nadają się do pisania, bo odpychają atrament.
Pochodzenie: Wielka Brytania, Irlandia
Występowanie: północna Europa
Klasyfikacja: XX

• Leprokonus – krasnolud, przedstawiany zwykle bardzo elegancko, w krótkich płaszczach z siedmioma rzędami guzików, ubrane na zielono lub bordowo, bardzo bogato. Ich atrybutem są małe latarenki. Leprokonusy znane są ze swych żartów, uchodzą za wiecznych psotników. Podobno posiadają różne drogocenne rzeczy i strzegą skarbów. Nie łatwo ich wykołować, są bardzo sprytne. Leprokonusy są maskotkami irlandzkiej drużyny quidditcha.Zawsze noszą przy sobie garnki ze złotem, którymi obdarowują kibiców. Niestety złoto leprokonusów jest bezużyteczne, gdyż znika po jakimś czasie.
Pochodzenie: Irlandia
Występowanie: Irlandia
Klasyfikacja: XXX

• Lunaballa – niezwykle nieśmiałe stworzenie, opuszcza swe nory tylko podczas pełni księżyca. Ma gładkie, bladoszare ciało, wyłupiaste okrągłe oczy na czubku głowy i cztery nogi o wielkich płaskich stopach. Podczas pełni lunaballe wykonują tylnymi nogami skomplikowane tańce. Podejrzewa się, że to jest to rodzaj zalotów. Obserwowanie ich tańca w pełni jest badzo fascynującym przeżyciem, oraz bardzo opłacalnym. Gdyż jeśli zbierze się ich srebrzyste odchody i rozsypie na grządkach jak nawóz, to rośliny urosną szybko i będą mocne.
Pochodzenie: Peru
Występowanie: cały świat
Klasyfikacja: XX

• Memortek – malutki, niebieski, cętkowany ptaszek. Żywi się małymi owadami, jego szczególną cechą jest to, że przez całe swoje życie jest niemy, a tuż przed śmiercią wydaje wszystkie głosy, które za życia usłyszał w odwrotnej kolejności. Jego piórka wchodzą w skład veritaserum i eliksirów wspomagających pamięć.
Pochodzenie: północna Europa i Ameryka
Występowanie: północna Europa i Ameryka
Klasyfikacja: XX

• Myszonogi – małe, białe myszki, które mają sześć nóg. Są bardzo szybkie oraz skoczne. Lubią podgryzać czarodziejom ubrania. Wyjadają resztki jedzenia z naczyń, kiedy zadomowią się w mieszkaniu. Jednak ich przysmakiem jest dyptam. Hodowane przez czarodziejów na całym świecie, o różnych umaszczeniach. Ich ugryzienie powoduje niekontrolowany chichot przez kilka minut.
Pochodzenie: Europa
Występowanie: cały świat
Klasyfikacja: XX

• Nieśmiałek – mieszkają w drzewach. Nieśmiałek jest pokojowo nastawiony, wręcz nieśmiały i bez powodu nie atakuje. Jest jednak "strażnikiem" drzew i zaatakowany może się bronić. Jada różnego rodzaju insekty. Nieśmiałki żyły głównie na drzewach, z których wytwarzało się różdżki.
Pochodzenie: Wielka Brytania
Występowanie: cały świat
Klasyfikacja: XXX

• Niuchacz – puchate stworzenia. Mają długie ryjki, żyją głównie w kopalniach. Wydobywają z niej wszelkie skarby.
Pochodzenie: Afryka
Występowanie: cały świat
Klasyfikacja: XXX

• Ognisty krab – nazwa jest myląca, ognisty krab z wyglądu przypomina żółwia. Mugoli przyciągają ich piękne skorupy, z których czarodzieje robią kociołki. Kraby mają własny mechanizm obronny, w razie zagrożenia miotają płomienie ze swojego tylnego końca. Eksportuje się je również jako zwierzęta domowe, ale wymagana jest specjalna licencja.
Pochodzenie: Fidżi
Występowanie: wybrzeża z ciepłą wodą
Klasyfikacja: XXX

• Ornek – zwinne i niesamowicie szybkie zające, które posiadają na czubku głowy niewielkie rogi. Ornek posiada także czerwone oczy, nawet, gdy nie jest albinosem. Rogi Orneka wykorzystywane są do różnych eliksirów.
Pochodzenie: Europa
Występowanie: cały świat
Klasyfikacja: XX

• Pala - magiczny rodzaj alpaka. Ciągle jest w ruchu i w ogóle nie śpi. Z tego powodu ciężko się go strzyże. Jednak ubrania z jego wełny są niesamowicie ciepłe i wygodne. Chronią też przed lekkimi urokami. Nastawione na wodę po strzepnięciu są idealnie suche. Czarodzieje wykorzystują palę także w gastronomii.
Pochodzenie: Peru
Występowanie: Ameryka Południowa
Klasyfikacja: XX

• Pegaz - znanych jest pięć ras pegazów:

a) Abraksan – skrzydlaty koń pochodzący z Francji. Są złoto-brązowe. Hoduje je Madame Maxime, której karoca jest ciągnięta właśnie przez abraksany. Piją niemieszaną whisky.

b) Aetonan – skrzydlaty koń pochodzący z Wielkiej Brytanii i Irlandii. Są brunatnego koloru.

c) Granian – skrzydlaty koń pochodzący z Norwegii. Są szarego koloru. Są bardzo szybkie, ponieważ mają osiem nóg.

d) Tesnal - rasa pegaza o karej maści. Ten skrzydlaty koń może stać się niewidzialny.

e) zwykły, biały pegaz.

Pochodzenie: Europa
Występowanie: cały świat
Klasyfikacja: XX-XXXX

• Peloetl – intensywnie różowe ptaki przypominające pelikany. Żyją przy zbiornikach wodnych, najczęściej jeziorach, stawach i sadzawkach, bardzo rzadko przy morzach czy oceanach. Żywią się wyłącznie magicznymi rybami, na te mugolskie będą kręcić głową, nawet, gdy będą niesamowicie głodne. Ich pióra są składnikiem eliksiru neonowego, nadają także atramentowi różowy kolor.
Pochodzenie: Peru
Występowanie: Ameryka Południowa
Klasyfikacja: XX

• Plumpka – okrągłe, cętkowane ryby nieco przypominające cytryny, które można rozpoznać po dwóch długich nogach zakończonych płetwiastymi stopami. Mieszkają w głębokich jeziorach, gdzie ryją dna w poszukiwaniu pożywienia. Ich ulubionym pokarmem są wodne ślimaki. Nie są zbyt groźne, ale mogą skubać ubrania i stopy pływaków. Trytony uważają je za szkodniki, i chętnie się ich pozbywają. Zawiązują ich odnóża w supeł, wtedy plumki odpływają razem z prądem, i wracają dopiero jak się rozplączą.
Pochodzenie: Brazylia
Występowanie: głębokie jeziora na całym świecie
Klasyfikacja: XXX

• Pogrebin – rosyjskie demony, osiągające najwyżej stopę wzrostu, mają włochate ciała i podobne do gnomów, nieproporcjonalnie wielkie głowy. Pogrebiny ciągnie do ludzi, kryją się w ich cieniu, a kiedy "właściciel" cienia się odwróci, kulą się i przypominają kamień. Jeśli demon będzie podążał za jednym człowiekiem przez wiele godzin, jego ofiarę w końcu ogarnie uczucie zniechęcenia, i pogrąży się w depresji. Jeśli taka ofiara się zatrzyma, opadnie na kolana i zacznie marudzić nad bezsensewnością swego życia – pogrebin rzuci się na niego i będzie chciał go pożreć. Łatwo jednak się go pozbyć prostymi zaklęciami czy urokami, można też mu dać porządnego kopniaka.
Pochodzenie: Rosja
Występowanie: Rosja
Klasyfikacja: XXX

• Popiełek – rodzą się ze zbyt długo płonącego magicznego ognia. Występują na całym świecie. Są to cienkie, bladoszare węże o roziskrzonych czerwonych oczach. Popiełek żyje jedynie godzinę i przez cały ten czas wyszukuje sobie dobre miejsce, aby złożyć jaja, po czym rozpada się w proch. Jaja te są olśniewająco czerwone i wydzielają silne ciepło. Jeśli jaja te nie zostaną szybko odnalezione i zamrożone odpowiednim zaklęciem – mogą doprowadzić do pożaru. Zamrożone jaja popiełków są cennym składnikiem napojów miłosnych, a zjedzone w całości – dobrym lekarstwem na malarię.
Pochodzenie: Peru
Występowanie: cały świat, w ciepłych miejscach
Klasyfikacja: XXX

• Porożec – przypominają jelenia, jednak Porożce mają zdecydowanie większe i mocniejsze poroże, które odbija zaklęcia. Nie atakują, są płochliwe - jednakże w obronie swych młodych samice mogą nawet przedziurawić napastnika. Mimo swych właściwości, czarodzieje nie wykorzystują rogów tych stworzeń - są za twarde, nie da się ich rozdrobnić.
Pochodzenie: Peru
Występowanie: cały świat
Klasyfikacja: XXX

• Psidwak – bardzo podobne do terierów odmiany jack russell, lecz mają rozwidlone ogony. Najprawdopodobniej wyhodowane przez czarodziejów, ponieważ są wobec nich niezwykle lojalne, za to źle nastawione do mugoli. Pochłaniają wszelakie odpadki i szkodniki, od gnomów, a kończąc na starych oponach. Na ich posiadanie wymagana jest specjalna licencja. Właściciele psidwaków, mają prawny obowiązek usuwania im ogonów bezbolesnym zaklęciem rozdzielającym (gdy szczeniaki mają 6-8 tygodni), wtedy ich ogony nie będą zwracać uwagi mugoli.
Pochodzenie: Wielka Brytania
Występowanie: cały świat
Klasyfikacja: XXX

• Pufek – krągłe, porośnięte miękkim kremowo-szarym futerkiem, łagodne stworzonko. Można je bez skrupułów przytulać, a nawet nimi rzucać. Nie wymagają specjalnej opieki, a kiedy jest zadowolony – mruczy. Czasami wysuwa cienki, bardzo długi język, który pełza po domu w poszukiwaniu jedzenia. Pufek to typowy śmietnikowiec, i zje wszystko: odpadki, pająki a nawet smarki z nosów śpiących czarodziejów (jego ulubiona czynność). Bardzo lubiane i popularne zwierzątko domowe.
Pochodzenie: Brazylia
Występowanie: cały świat
Klasyfikacja: XX

• Puszek Pigmejski – miniaturowe pufki. Istoty te wielkością przypominają zaciśniętą pięść. Kolor ich futra jest w odcieniach różu i fioletu. Szybko się mnożą.
Pochodzenie: Brazylia
Występowanie: cały świat
Klasyfikacja: XX

• Ramora – srebrne ryby. Posiadają silne magiczne moce, potrafią zakotwiczać statki i są opiekunkami żeglarzy. Wysoko cenione są przez Międzynarodową Konfederację Czarodziejów, ustanowiono dla ich bezpieczeństwa wiele praw.
Pochodzenie: Ocean Indyjski
Występowanie: Ocean Indyjski, Ocean Spokojny
Klasyfikacja: XX

• Rogate ślimaki – ślimaki z rogami, będące składnikiem niektórych eliksirów. Używane między innymi do produkcji lekarstwa na czyraki.
Pochodzenie: Europa
Występowanie: cały świat
Klasyfikacja: XX

• Salamandra – małe, ogniolubne jaszczurki, żywiące się płomieniami. Przeważnie są kryształowo białe, lecz zmieniają kolor na niebieski albo szkarłatny, zależnie od temperatury otoczenia. Mogą przeżyć poza ogniem do sześciu godzin, jeśli będą regularnie karmione pieprzem. Żyją tyle, ile pali się ogień, z którego wyszły. Krew salamandry ma właściwości lecznicze oraz wzmacniające.
Pochodzenie: Peru
Występowanie: cały świat
Klasyfikacja: XXX

• Skrzat domowy – magiczna istota żyjąca w służbie czarodziejów. Skrzaty zazwyczaj posiadają tylko bogatsze i znaczniejsze rodziny czarodziejskie, często służą też w różnych instytucjach. Są traktowane jak niewolnicy i zarówno czarodzieje jak i same skrzaty uznają to za stan normalny. Za swą pracę nie otrzymują żadnego wynagrodzenia, a sam pomysł otrzymywania wynagrodzenia wydaje im się zły i obraźliwy. Skrzaty są bardzo oddane swoim rodzinom, muszą być bezwzględnie posłuszne swym panom. Nie ujawniają nigdy żadnych rodzinnych sekretów, a za każde nieposłuszeństwo wymierzają sobie kary. Skrzaty domowe dysponują dosyć dużą mocą magiczną, jednak ich magia różni się od magii czarodziejów. By jej użyć nie muszą mieć pozwolenia właścicieli i zazwyczaj służy im ona podczas wykonywania prac domowych. Są jednak w stanie użyć jej wbrew poleceniom swych właścicieli lub nawet przeciwko nim. Na skrzaty nie działają ludzkie ograniczenia teleportacji. Skrzaty mogą też podczas teleportacji przenosić ludzi. Skrzaty zazwyczaj ubrane są w stare, zniszczone i brudne ścierki lub chusty. Podarowanie skrzatowi dowolnego elementu stroju jest równoznaczne ze zwolnieniem go i stanowi dla skrzata hańbę.
Pochodzenie: Wielka Brytania
Występowanie: cały świat
Klasyfikacja: XXX

• Szczuroszczet – stworzenia podobne do szczurów. Na grzbiecie mają narośl, która przypomina morską pierścienicę. Zjedzenie marynowanej narośli zwiększa odporność na zaklęcia i uroki, lecz przedawkowanie sprawia, że jedzącemu wyrastają fioletowe włosy na uszach. Żywią się skorupiakami, nie gardzą jednak stopami tych, którzy przez nieuwagę na nie nadepną.
Pochodzenie: Wielka Brytania
Występowanie: Wielka Brytania
Klasyfikacja: XXX

• Szpiczak – magiczne stworzenia bardzo podobne do zwykłego jeża. Różnią się usposobieniem. Szpiczaki są wyjątkowo podejrzliwe co do wszystkiego, co je otacza. Ich igły mają wiele magicznych właściwości. Aby odróżnić szpiczaka od jeża, należy podać stworzeniu miseczkę mleka. Jeż wypije wszystko z chęcią, natomiast szpiczak zacznie zachowywać się agresywnie – będzie myślał, że próbujemy go otruć. Na ogół jednak szpiczaki są niegroźne. Do tej pory nie zostały udomowione.
Pochodzenie: Europa
Występowanie: cały świat
Klasyfikacja: XXX

• Świergotnik – afrykańskie ptaki o wyjątkowo jaskrawym upierzeniu; spotyka się pomarańczowe, różowe, żółte oraz cytrynowozielone. Ptaki te są od dawna dostarczycielami luksusowych piór. Składają przepiękne, nakrapiane jajka. Ich śpiew, z początku miły dla ucha – po pewnym czasie sprawia, że słuchający zaczyna świrować. Z tego też powodu, na sprzedawane świergotniki rzuca się zaklęcie uciszające i należy je co miesiąc odnawiać. Na ich posiadanie potrzebna jest licencja, bo wymagają specjalnej opieki.
Pochodzenie: Afryka
Występowanie: tropikalny klimat
Klasyfikacja: XXX

• Toksyczek – olbrzymie ślimaki, ciągle zmieniające swą barwę. Pełznąc, pozostawiają za sobą ścieżki silnie jadowitego śluzu, który wysusza i wypala całą roślinność, po której przeszły. Niektórzy trzymają je jako zwierzęcia domowe, jeśli bawi niektórych ich nieustanne zmienianie barwy, a jad ich jest jednym z nielicznych środków zabijającym chrobotki.
Pochodzenie: Afryka
Występowanie: Afryka, Europa, obie Ameryki
Klasyfikacja: XXX

• Topek – stworzenia zabawne. Są troszkę większe od gnomów. Często mylone z chochlikami, lecz w przeciwieństwie do chochlika – topek nie potrafi latać i ma jaskrawe ubarwienie. Lubi tereny bagniste i wilgotne, często można go spotkać nad brzegami rzek i jezior, gdzie podstawia nogę i popycha przechodzącym ludziom. Żywi się małymi owadami, a rozmnaża się podobnie jak elfy, z taką różnicą, że nie przędzie kokonów. Młode wykluwają się z jaj w pełni uformowane mające nie więcej niż cal. Topki uwielbiają zabawy z czarodziejskimi petardami.
Pochodzenie: Kolumbia
Występowanie: cały świat
Klasyfikacja: XX

• Trzminorek – szare, włochate owady latające, które wytwarzają syrop wywołujący melancholię. Używane jako antidotum na histerię spowodowaną zjedzeniem liści rapuśtnika. Gnieżdzą się w ciemnych i zacisznych miejscach. Żywią się głównie pokrzywami.
Pochodzenie: Bliski Wschód
Występowanie: cały świat
Klasyfikacja: XXX

• Wąż morski – chociaż wyglądają naprawdę groźnie, nigdy żaden wąż morski nie zabił człowieka. Jeśli oczywiście nie liczyć histerycznych opowieści mugoli o strasznym zachowaniu tychże zwierząt. Osiągają nawet 100 stóp długości (dwa razy dłuższe od najdłuższych bazyliszków) mają końską głowę oraz ciało węża, którego pętle wystają ponad wodę.
Pochodzenie: Ocean Atlantycki, Spokojny i Morze Śródziemne
Występowanie: Ocean Atlantycki, Spokojny i Morze Śródziemne
Klasyfikacja: XXX

• Wila – kobieta, a właściwie widmo kobiety, która hipnotyzuje wielu mężczyzn. Wile zasiedlają lasy, jeziora, góry i obłoki. Potrafią dowolnie zmieniać postać. W formie zwierzęcej mogą ukazać się jako łabędzie, konie, sokoły, węże albo wilki, najbardziej jednak kuszące i niebezpieczne są pod postacią pięknych młodych kobiet o długich, spływających na ramiona włosach, ubranych w mgliste szaty i pląsających w blasku księżyca. Młodzi mężczyźni, którzy ulegną ich urokowi, zupełnie tracą rozum – są otępiali, często zapominają jeść, pić lub spać. Jeśli ktoś będzie miał pecha i napotka tańczące wile, będzie musiał przyłączyć się do nich i tańczyć, dopóki nie padnie z wykończenia. Ten kto wkroczy w elfi krąg koło wydeptanej trawy, w którym zabawiały się wile, ten już nigdy nie zazna szczęścia. Choć wile potrafią być dobre dla ludzi i dzielić się swoją wiedzą medyczną i profetyczną, są to dość gwałtowne niewiasty. Nie znoszą, kiedy się je okłamuje albo oszukuje, i potrafią zsyłać okropne kary, szczególnie na tych, którzy nie dotrzymają obietnicy. Wile podobno łączyły się z ludźmi, statkowały i wychowywały dzieci, najwyraźniej bez szkody dla własnego gatunku. Wile są maskotkami bułgarskiej drużyny quidditcha.
Pochodzenie: Słowacja
Występowanie: cały świat
Klasyfikacja: XX-XXXX

• Wozak – przypominają przerośnięte fretki, ale w przeciwieństwie do nich potrafią mówić. Nie da się przeprowadzić prawdziwej rozmowy z wozakami, ponieważ ograniczają do krótkich i zazwyczaj obraźliwych zdań, które wypowiadają prawie bez przerwy. Wozaki mieszkają zazwyczaj pod ziemią. Żywią się gnomami, kretami, szczurami i myszami polnymi.
Pochodzenie: Wielka Brytania, Irlandia, Ameryka Północna
Występowanie: Wielka Brytania, Irlandia, Ameryka Północna
Klasyfikacja: XXX

• Wsiąkiewka – srebrno-zielone jaszczurki, o wielkości ciała osiągającej do 10 cali. Ich szczególną zdolnością jest szybkie zmniejszenie się, przez co nigdy nie zostały zauważone przez mugoli. Skóra jest wysoko ceniona przez czarodziejów. Wytwarza się z niej magiczne sakiewki i portfele, a ten materiał reaguje tak samo na zbliżanie się obcego jak sama jaszczurka; dlatego złodziejom bardzo trudno jest znaleźć sakiewki ze skóry wsiąkiewki.
Pochodzenie: Wielka Brytania, Irlandia
Występowanie: Wielka Brytania, Irlandia
Klasyfikacja: XXX

• Xartec – magiczny koń, pokryty łuskami, tak jasnymi, że niemal przezroczystymi. Gdy słońce mocno świeci, mieni się kolorami tęczy z powodu rozszczepienia światła. "Najada" się energią świetlną. Nie potrzebuje nawet wody. Jego łuski są szeroko wykorzystywane przez czarodziei. Niegdyś wykorzystywany jedynie do transportu podczas wojen - odbijał wszelakie zaklęcia, niestraszne mu eliksiry czy inna forma zranienia. Teraz Xarteci nie są aż tak wytrzymałe - silne zaklęcie powinno na niego zadziałać. Nie są jedak w żaden sposób niebezpieczne - nie lubią jedynie, gdy zachodzi się je od tyłu - potrafią porządnie przywalić!
Pochodzenie: Peru
Występowanie: Peru
Klasyfikacja: XX

• Żabert – stworzenie nadrzewne. Z wyglądu przypomina krzyżówkę małpy z żabą. Żabetry nie posiadają włosów, a ich gładką zieloną skórę pokrywają cętki. Palce u rąk i nóg spięte są błoną pławną, a ręce i nogi bardzo długie i giętkie aby mógł się swobodnie poruszać wśród gałęzi ze zwinnością co najmniej orangutana. Na głowie ma krótkie rogi. Jego szerokie usta sprawiają wrażenie jakby cały czas się uśmiechał. Przy tym "uśmiechu" Żabert ukazuje swe ostre jak brzytwy zęby. Żywi się on głównie małymi jaszczurkami i ptakami. Jego najbardziej charakterystyczną cechą jest bąbel rosnący pośrodku czoła. Gdy Żabert wyczuje niebezpieczeństwo bąbel przybiera szkarłatną barwę. Kiedyś amerykańscy czarodzieje trzymali Żaberty w ogródkach aby te ostrzegały ich przed nadchodzącymi mugolami.
Pochodzenie: USA
Występowanie: cały świat
Klasyfikacja: XX

• Żądlibąk – mały owad. Jest wyjątkowo trudny do schwytania. Wysuszone żądła żądlibąków są wykorzystywane jako składniki niektórych eliksirów. Ma około pól cala długości i jest koloru szafirowego. Lata z tak dużą prędkością, że mugole bardzo rzadko go zauważają, a i samym czarodziejom sprawia to pewne trudności. Nietrudno go im jednak znaleźć, gdy zostaną użądleni. Żądlibąk ma skrzydła na czubku głowy, macha nimi bardzo szybko. Sprawia, że podczas lotu kręci się wokół własnej osi. U dołu jego ciała znajduje się długie, cienkie żądło. Użądlenie najpierw wywołuje zawroty głowy, a chwilę potem – lewitację. Młodzi czarodzieje i czarodziejki łapią żądlibąki, aby cieszyć się ich skutkami ubocznymi. Zbyt częste użądlenia mogą sprawić, że ofiara będzie się unosić nad ziemią nawet kilka dni. W przypadku silnej reakcji alergicznej – może dojść do stałej lewitacji. Krążą plotki, że są używane do produkcji tak lubianych przez młode pokolenie musów-świstusów.
Pochodzenie: Australia
Występowanie: cały świat
Klasyfikacja: XXX

• Akromantula – gigantyczny ośmiooki pająk, porośnięty grubymi czarnymi włosami, o rozstawie nóg sięgającym do 15 stóp. Akromantula posiada szczypce, które wydają charakterystyczny klekot podczas mówienia lub gdy jest zdenerwowany, oraz bardzo silny jad, trudny do zdobycia, w szczególności od żywych osobników, warty do 100 galeonów za pół litra. Śmiertelnym wrogiem akromantuli, jak i wszystkich innych pająków, są bazyliszki. Akromantule posiadają zdolność mowy, jednak są bardzo niebezpieczne i nie da się ich oswoić. Są mięsożerne i gotowe atakować ludzi. Pochodzą z dżungli Borneo, a ich jaja należą do towarów niewymienialnych klasy A (oznacza to bardzo wysokie kary za ich import lub sprzedaż).
Pochodzenie: Borneo - Wielkie Wyspy Sundajskie.
Występowanie: dżungle na całym świecie
Klasyfikacja: XXXXX


• Arigato Płonący – czerwony krokodyl. Musi przebywać w wodzie, ponieważ jego twarde łuski płoną na lądzie, aż w końcu zostaje z niego jedynie popiół. Na brzegu może przebywać maksymalnie 15 minut, dlatego czai się na ofiarę w wodzie. Jego ugryzienie powoduje efekt poparzenia. Jest szybki i zwinny, bez trudu zagryzie człowieka.
Pochodzenie: Brazylia
Występowanie: Ameryka Południowa i Północna
Klasyfikacja: XXXX


• Bazyliszek – ogromny wąż, dorastający do pięćdziesięciu stóp długości i mogący przeżyć wiele setek lat. Bazyliszek rodzi się z kurzego jaja podłożonego ropusze. Są śmiertelnie niebezpieczne, ponieważ jad bazyliszka jest jedną z najsilniej niszczących substancji w świecie czarodziejów a jedynym antidotum na niego są łzy feniksa. Oprócz jadowitych kłów, bazyliszek może również zabijać spojrzeniem – jednak wymagany jest do tego bezpośredni kontakt wzrokowy. Niebezpośrednie spojrzenie, takie jak np. odbite przez wodę lub w lustrze albo oglądane przez jakiś filtr, np. kliszę aparatu, nie jest śmiertelne i wywołuje petryfikację. Spetryfikowanych można ożywić przy pomocy wywaru z mandragory. Wszystkie akromantule uciekają przed bazyliszkiem, gdyż jest on ich śmiertelnym wrogiem, a on sam lęka się jedynie piania koguta, które jest dla niego zabójcze. Bazyliszek jest posłuszny tylko wężoustym i nie da się go kontrolować w inny sposób.
Pochodzenie: Wielka Brytania
Występowanie: cały świat; podziemia Peru
Klasyfikacja: XXXXX


• Buchorożec – duże, szare stworzenie afrykańskie, obdarzone olbrzymią siłą. Osiągają ciężar jednej tony i z daleka można je pomylić z nosorożcami. Mają grubą skórę, która odbija większość czarów i uroków, duży ostry róg na nosie i długi ogon, z wyglądu przypominający linę. Rodzą na raz tylko jedno młode. Buchorożce nie atakują, jeśli nie są nachalnie prowokowane, ale gdy zaczną szarżować, rezultaty bywają straszne. Róg buchorożca może przeciąć wszystko, od skóry po metal, i zawiera śmiertelnie niebezpieczny płyn, który wstrzyknięty w cokolwiek powoduje, że to coś wybucha. Populacja buchorożców nie jest duża, ponieważ podczas sezonu godowego walczące samce doprowadzają się wzajemnie do eksplozji. Buchorożce są traktowane przez afrykańskich czarodziejów z niezwykłą ostrożnością. Ich rogi, ogony i wybuchowy jad są wykorzystywane do sporządzania eliksirów.
Pochodzenie: Afryka
Występowanie: Afryka
Klasyfikacja: XXXX

• Centaur – istota posiadająca ludzki tułów, ramiona i głowę, reszta zaś to ciało konia. Występuje we wszystkich spotykanych u koni maściach. Centaury żyją w lasach. Posiadają wysoką inteligencję, posługują się mową. Centaury same potrafią ukryć się przed mugolami, nie kontaktują się też ze światem czarodziejów, często pogardzają ludźmi, a za największą hańbę uważają służbę człowiekowi. Są bardzo tajemnicze, ich zwyczaje nie są ludziom znane. Uważa się, że są biegłe w magicznym leczeniu, wróżeniu, łucznictwie i astronomii.
Pochodzenie: Grecja
Występowanie: cały świat; peruwiańska dżungla
Klasyfikacja: XXXX

• Chimera – bardzo rzadko spotykany grecki potwór o głowie lwa, tułowiu kozy oraz ogonie smoka. Są złośliwe i krwiożercze, chimery są niezwykle niebezpiecznie. Znany jest tylko jeden przypadek pokonania jej, a czarodziej któremu się udał ten wyczyn, wyczerpany walką spadł z pegaza i zginął na miejscu.
Pochodzenie: Grecja
Występowanie: peruwiańska dżungla
Klasyfikacja: XXXXX


• Chupacabra – legendarne, wciąż niezbadane stworzenie, jego istnienie jest kwestionowane nawet przez czarodziei. Rzekomi świadkowie opisują chupacabrę jako duże i ciężkie zwierzę, bardzo drapieżne i rządne krwi.  
Pochodzenie: Portoryko
Występowanie: Portoryko, USA, Meksyk, Peru
Klasyfikacja: XXXX


• Demimoz – przypomina pozbawioną ogona małpę, o wielkich, czarnych oczach. Całe ciała demimozów pokryte są delikatnymi, srebrzystymi włoskami. Bardzo ciężko jest spotkać demimozy, gdyż w obliczu zagrożenia, potrafią stać się niewidzialne. Demimozy są roślinożerne. Z włosów demimozów przędzie się peleryny-niewidki. Jednak z powodu jego nietypowego mechanizmu obronnego, potrafią go wytropić tylko specjalnie przeszkoleni czarodzieje.
Pochodzenie: Daleki Wschód
Występowanie: Daleki Wschód
Klasyfikacja: XXXX


• Drapacz Dziki – z rodziny kotowatych, przypominający rysia, lecz sporo od niego mniejszy. Na ogół niegroźny, lecz kompletnie zdziczały. Przy usilnych próbach oswojenia boleśnie gryzie, zarażając wścieklizną. Ma ostre pazury, dzięki którym zahacza się o powierzchnie pionowe i po nich wspina. Żyje na drzewach.
Pochodzenie: Brazylia
Występowanie: Ameryka Południowa
Klasyfikacja: XXXX

• Druzgotek – demon wodny. Druzgotki mają bladozieloną skórę i rogi. Są złośliwe i agresywne w stosunku do ludzi. Są czasem udomawiane przez trytony. Żyją w jeziorach. Druzgotek atakuje chwytając swymi długimi palcami, które łatwo się łamią. Skuteczne wobec druzgotków jest zaklęcie Relashio.
Pochodzenie: Europa
Występowanie: Europa, Brazylia, Chile
Klasyfikacja: XXXX

• Dusiciel Cętkowany – człowiek o głowie kojota, ciało zaś ma pokryte cętkowanym futrem jak u hieny cętkowanej. Bezmyślny, chowa się w zaroślach, by potem udusić rękoma swą ofiarę, którą następnie rozszarpie zębami i pożre. Niezwykle silny, ale bardzo powolny - działa głównie z zaskoczenia.
Pochodzenie: Peru
Występowanie: peruwiańska dżungla
Klasyfikacja: XXXX

• Dwurożec – magiczne stworzenie, posiadające dwa rogi. Żywi się ludzkim mięsem. Róg tego stworzenia jest używany jako składnik niektórych eliksirów.
Pochodzenie: Peru
Występowanie: peruwiańska dżungla
Klasyfikacja: XXXXX

• Erkling – stworzenia bardzo podobne do elfów. Mają trzy stopy wzrostu, więc są większe nawet od gnomów. Wydają z siebie piskliwy chichot, którym próbują odciągnąć dzieci od opiekunów, aby je następnie zjeść. Niemieckie Ministerstwo Magii, wprowadziło ścisły nadzór nad populacją erklingów, dzięki czemu znacznie spadła liczba zabójstw, dokonywana na dzieciach. Ostatni znany przypadek, w którym erkling usiłował zjeść dziecko, zakończył się śmiercią stworzenia, gdyż ojciec sześcioletniego Brunona Schmidta, zabił je, uderzając w głowę składanym kociołkiem. Erklingi lubią grać na flecie i strzelać z wymyślonej przez siebie rurki ślinowej.
Pochodzenie: Niemcy
Występowanie: Niemcy
Klasyfikacja: XXXX

• Eteotetl – krzyżówka pumy z jaguarem o brązowo-czarnym umaszczeniu. Niezwykle szybkie, zwinne i niebezpieczne stworzenia. Na kłach posiadają jad, który paraliżuje ofiarę na krótki okres czasu. Nigdy nie linieją, a ich włosy są używane do eliksirów i rdzeni różdżek. Żyją w stadach, choć czasem polują w pojedynkę.
Pochodzenie: Ameryka Południowa
Występowanie: Ameryka Południowa, Afryka, Australia
Klasyfikacja: XXXX

• Feniks – piękny, szkarłatny ptak o wielkości łabędzia. Feniksy mają złote ogony, szpony i dzioby. Feniksy są nieśmiertelne, gdyż kiedy się zestarzeją, giną w wytworzonych przez siebie płomieniach, a potem się z nich odradzają jako pisklęta. Są łagodnymi, roślinożernymi stworzeniami. Żywią się wyłącznie ziołami, posiadają też zdolność teleportacji. Magiczna pieśń feniksa, wzmacnia odwagę tych o czystym sercu, i sprawia, że do serc osób złych wkrada się strach. Łzy feniksa mają bardzo silne właściwości lecznicze. Feniksy są bardzo silne, mogą przenosić wielkie ciężary.
Pochodzenie: Egipt, Indie, Chiny
Występowanie: góry na całym świecie
Klasyfikacja: XXXX


• Garboróg – duże, szarofioletowe stworzenie, z garbem na grzbiecie i dwoma ostrymi rogami. Garborogi są bardzo agresywne. Czasami można spotkać górskiego trolla, jadącego wierzchem na garborogu, ale jeszcze częściej widuje się trolle, pokryte ranami i bliznami po ataku tego zwierzęcia. Sproszkowany róg garboroga jest składnikiem wielu eliksirów, ale jest on bardzo drogi, z powodu trudności, na jakie napotyka się, przy próbie jego zdobycia. Jedną z przyczyn tej sytuacji jest fakt, że skóra garboroga jest grubsza nawet od smoczej, co daje mu znakomitą odporność na zaklęcia i uroki.
Pochodzenie: Europa
Występowanie: góry na całym świecie
Klasyfikacja: XXXX

• Goblin – niskie, karłowate stworzenie o pomarszczonej, ciemnej cerze. Gobliny mają długie palce i stopy. Prowadzą magiczne banki, gdyż posiadają smykałkę do interesów. Oprócz tego zajmują się wydobywaniem cennych kruszców oraz kowalstwem. Jednymi z ich wyrobów były srebrne kielichy z domu Syriusza oraz niezniszczalny hełm wojenny ofiarowany jako prezent olbrzymom. Gobliny uchodzą za kąśliwe, niesympatyczne stworzenia. Często dochodziło między nimi, a czarodziejami do sporów. Chciały wziąć udział w Międzynarodowej Konfederacji Czarodziejów, ale ich wyrzucono.
Pochodzenie: Europa
Występowanie: cały świat
Klasyfikacja: XXXX

• Gryf – pochodzi z Grecji. Głowa i przednie łapy są olbrzymiego orła, a tylne łapy lwa. Tak jak sfinksy, gryfy często używane są przez czarodziejów do pilnowania skarbów. Mają bardzo gwałtowną naturę, znane są przypadki obłaskawiania ich przez czarodziejów. Żywią się surowym mięsem.
Pochodzenie: Grecja
Występowanie: dżungle
Klasyfikacja: XXXX


• Inferius – ciało zmarłej osoby ożywionej przez czarnoksiężnika, które są mu całkowicie podporządkowane, dzisiaj znany jako "zombie". Inferius zachowuje się jak marionetka w rękach czarnoksiężnika.
Pochodzenie: -
Występowanie: cały świat
Klasyfikacja: XXXX

• Jednorożec – pewnego rodzaju konie obdarzone jednym pięknym rogiem. Młody jednorożec ma złotą maść, która wraz z dorastaniem stworzenia przybiera śnieżnobiałą barwę. Jednorożce mają silne właściwość magiczne, np. krew jednorożca pomagała utrzymywać się przy życiu samemu Lordowi Voldemortowi, który starał się o zdobycie Kamienia Filozoficznego. Jednorożec jest stworzeniem, które chętniej odda się opiece czarodziejom płci żeńskiej. Zabicie jednorożca to straszna zbrodnia. Gdy się go zabije, wiedzie się pół-życie.
Pochodzenie: Europa
Występowanie: cały świat
Klasyfikacja: XXXX


• Kappa (Wodnik) – japońskie demony wodne. Zamieszkują leśne sadzawki, gdzie atakują ludzi próbując udusić ich swoimi płetwiastymi łapami. Żywią się tylko i wyłącznie ludzką krwią.
Pochodzenie: Japonia
Występowanie: Japonia
Klasyfikacja: XXXX

• Kelpie – brytyjskie i irlandzkie demony wodne, które mogą zmieniać kształt, najczęściej jednak ukazują się w postaci koni z wiechą sitowia zamiast grzywy. Gdy tylko ktoś go dosiądzie, nurkuje z nim na dno jeziora lub rzeki, gdzie go zjada. Największa kelpie na świecie zamieszkuje jezioro Loch Ness w Szkocji. Okaz ten najczęściej przybiera kształt węża morskiego.
Pochodzenie: Wielka Brytania, Irlandia
Występowanie: Wielka Brytania, Irlandia
Klasyfikacja: XXXX


• Kwezal herbowy, quetzal (Pharomachrus mocinno) – gatunek ptaka. Przedstawiciele obu płci są krępymi ptakami o dużych głowach. Samiec kwezala herbowego jest powszechnie uważany za jednego z najpiękniejszych ptaków na świecie. Ma jaskrawe upierzenie – połyskujący zielony wierzch i karmazynowy spód ciała. Ma też niezwykle długie pióra pokrywowe ogona, sięgające daleko poza sterówki i tworzące imponujący, sięgający nawet 60 cm tren. Pokrywy podogonowe są śnieżnobiałe. Na wierzchu głowy posiada krótkie, stojące i włosowate pióra tworzące rodzaj „fryzury”. Samica upierzona jest nieco skromniej: nie posiada trenu, ani stojących piór na głowie, pierś jest bardziej szara a karmazynowy kolor znajduje się tylko w dolnej części brzucha. Wierz chciała opalizujący, zielony jak u samca. Kwezal często długi czas przesiaduje bez ruchu, dlatego też mimo jaskrawego upierzenia trudno go dostrzec. Odgrywał ważną rolę w azteckiej starożytności. Był przez czarodziei uważany za symbol piękna i umiłowania wolności. Byli oni przekonani, że jeśli zostanie schwytany i zbyt długo będzie przebywać w niewoli, jego serce przestanie bić. Rzeczywiście nie udaje się rozmnożyć tego ptaka w niewoli, a więziony przez dłuższy czas ginie. Dlatego łowcy łapali ptaki w sieci i po wyrwaniu najpiękniejszych piór wypuszczali je na wolność. Długie i jaskrawo zielone pióra kwezala służyły jako ozdoba bogatych czarodziei.
Pochodzenie: Peru
Występowanie: Ameryka Południowa
Klasyfikacja: XXXX

• Kwintoped – bardzo niebezpieczne stworzenie mięsożerne. Wyjątkowo rozsmakował się w ludziach. Jego wyjątkowo nisko zawieszony tułów, podobnie jak pięć nóg, z których każda zakończona jest zdeformowaną stopą, porośnięte są grubą, czerwonobrązową sierścią.
Pochodzenie: Wyspa Posępna
Występowanie: Wyspa Posępna
Klasyfikacja: XXXXX

• Lage – drapieżny ptak przypominający orła. Żywi się robakami oraz małymi gryzoniami, czy nawet ptakami. Ofiarę rozrywa swym twardym dziobiem. Porusza się z prędkością dźwięku - jeszcze żaden czarodziej nie zdołał go złapać, nie mówiąc o udomowieniu.
Pochodzenie: Peru
Występowanie: Ameryka Południowa
Klasyfikacja: XXXXX


• Mantykora – bardzo niebezpieczne stworzenie. Ma głowę człowieka, ciało lwa i ogon skorpiona. Jest tak samo niebezpieczna jak chimera, i równie rzadka. Podobno cicho nuci, gdy pożera swoją ofiarę. Skóra mantykory odbija większość zaklęć i uroków, a ukłucie jej żądłem, powoduje natychmiastową śmierć.
Pochodzenie: Grecja
Występowanie: dżungle
Klasyfikacja: XXXXX


• Meskalia – mała żaba, koloru czerwono-żółto-zielonego. Jej skóra wytwarza jad, który jest niesamowicie toksyczny - po dotknięciu jej toksyny przenoszą się do krwi, by po kilku minutach sparaliżować układ nerwowy, co zaś prowadzi do śmierci przez uduszenie. Jednakże odpowiednio przyrządzona jest wspaniałym rarytasem dla czarodziei o wymagającym podniebieniu.
Pochodzenie: Peru
Występowanie: tropikalne dżungle na całym świecie
Klasyfikacja: XXXX


• Nundu – najgroźniejsze stworzenie na świecie. Wschodnioafrykański, gigantyczny, brązowo czarny lampart, który potrafi mimo swych rozmiarów poruszać się bezszelestnie. Jego oddech sprowadza zarazę, mogącą zabić całą wioskę. Niewiele o nim wiadomo, bo nigdy nie został pokonany przez grupę liczącą mniej niż stu czarodziei.
Pochodzenie: Afryka
Występowanie: dżungle
Klasyfikacja: XXXXX


• Olbrzym – ogromne humanoidalne stworzenie mierzące od dwudziestu do dwudziestu czterech stóp (siedem, osiem metrów) wzrostu. Mają grubą skórę przypominającą skórę nosorożca. Pierwotnie żyły w małych szczepach, których było około setki, prowadząc ze sobą ustawiczne wojny. Częściowo przetrzebione przez czarodziejów, częściowo we własnych wojnach ukryły się w wysokich górach. Obecnie pozostało ich około osiemdziesięciu. Jednak olbrzymy nie są przywykłe do życia w tak licznych grupach – co pewien czas walczą ze sobą. Olbrzymy nie lubią gdy czarodzieje używają czarów przeciwko nim. Jednak lubią magiczne przedmioty które mogą okazać im się pomocne. Nie są zbyt inteligentne, kiedy postawi się przed nimi za dużo problemów do przemyślenia, po prostu zaczną zabijać by ułatwić sobie sprawę. Mają swój język, a część z nich potrafi nawet rozmawiać po angielsku. Olbrzymy mogą krzyżować się z ludźmi, nie są jednak zbyt dobrymi rodzicami.
Pochodzenie: Europa
Występowanie: cały świat
Klasyfikacja: XXXX


• Ponurak – pies-widmo, o czerwonych oczach i czarnej sierści, straszący na cmentarzach i w ruinach zamków. Jest omenem śmierci. Przesąd wziął się z legend, według których każdy czarodziej zobaczywszy Ponuraka, niedługo potem ginie w niewyjaśnionych okolicznościach.
Pochodzenie: -
Występowanie: cały świat
Klasyfikacja: XXXXX


• Reem – bardzo rzadkie, olbrzymie woły o złotej sierści. Wypita ich krew, daje niezwykłą siłę. Lecz trudności wiążące się z jej zdobyciem, sprawiają, że rzadko można znaleźć ją na wolnym rynku.
Pochodzenie: Północna Ameryka, Daleki Wschód
Występowanie: Północna Ameryka, Daleki Wschód
Klasyfikacja: XXXX


• Sfinks – stworzenie mające ludzką głowę i tułów lwa. Od ponad tysiąca lat były wykorzystywane przez czarownice i czarodziejów do pilnowania kosztowności i tajnych skrytek. Sfinksy są bardzo inteligentne i kochają zagadki oraz rebusy. Zazwyczaj są niebezpieczne tylko wtedy, gdy coś zagraża temu, czego pilnują.
Pochodzenie: Egipt
Występowanie: cały świat
Klasyfikacja: XXXX

• Sklątka tylnowybuchowa – to magiczne stworzenie będące krzyżówką mantykory z krabem ognistym. Sklątki Tylnowybuchowe przypominają blade, oślizłe, zdeformowane homary, posiadające mnóstwo nóżek wyrastających z różnych miejsc. Stworzenia te były tak dziwne, iż trudno było stwierdzić, z której strony jest głowa. Na początku miały sześć cali długości. Prawdopodobnie po narodzinach były ślepe „Łaziły po sobie i tłukły się na oślep”. Po pewnym czasie z jednego końca sklątki strzelały iskrą, rozlegało się głośne pyknięcie, a stworzonko przelatywało do przodu o kilka cali. Sklątki nie posiadały otworów gębowych ale za to samce zaopatrzone były w żądła, a samice w ssawki, którymi prawdopodobnie pochłaniały krew. Mimo tego, że dużo nie jadły bardzo szybko rosły. W późniejszym okresie zabijały się nawzajem co drastycznie zmniejszyło ich populację do dwudziestu sztuk. Po pewnym czasie gdy osiągnęły trzy stopy długości zaczęły cechować się dużą siła, a także grubą siwą chitynową skorupą „Wyglądały jak skrzyżowanie wielkich skorpionów z wydłużonymi krabami, ale wciąż nie miały głowy i oczu”. W pewnym okresie swojego życia naładowane energią samoistnie eksplodowały.
Pochodzenie: Wielka Brytania
Występowanie: Wielka Brytania
Klasyfikacja: XXXXX


• Smok – Znane jest dziesięć ras smoków:

a) Chiński Ogniomiot – pochodzi z Chin. Pokryty jest gładką i czerwoną łuską. Jego pysk otaczają złote rogi. Jest duży i lubi wilgoć. Składa purpurowe jaja w złote cętki, będące cennym składnikiem w chińskiej magii. Kiedy się denerwuje, z nozdrzy buch mu ogień w kształcie grzyba, stąd jego nazwa. Ten gatunek smoka jest agresywny, a zarazem tolerancyjny, choć tylko dla smoków, z którymi zdarza mu się dzielić terytorium; żywi się większością ssaków, jego przysmakiem są świnie i ludzie.

b)Czarny Hebrydzki – pochodzi z Hebryd należących do Wielkiej Brytanii. Jest bardziej agresywny od swojego walijskiego podopiecznego. Wymaga ogromnego terytorium (przynajmniej sto mil kwadratowych na jednego osobnika). Osiąga do trzydziestu stóp długości, ma szorstkie łuski, błyszczące fioletowe oczy, a wzdłuż grzbietu rząd małych ostrych jak brzytwa wyrostków kostnych. Ogon smoka hebrydzkiego zakończony jest szpikulcem, w kształcie grotu strzały, a skrzydła przypominają skrzydła ogromnego, wręcz gigantycznego nietoperza. Żywi się głównie drobną zwierzyną ale zdarza się mu porywać spore psy, a nawet bydło.

c) Długoróg Rumuński – pochodzi z Rumunii. Ma ciemnozielone łuski i błyszczące złote rogi, na które nabija swą ofiarę aby ją upiec swym ognistym oddechem. Sproszkowane rogi są cennym składnikiem eliksirów. Ojczyzna długorogów jest obecnie największym rezerwatem na świecie. Długorogi zostały poddane programowi intensywnego rozrodu, ponieważ ich liczba w ciągu ostatnich lat spadła, głównie z powodu handlu ich rogami.

d) Norweski Kolczasty – pochodzi z Norwegii. Jest podobny do Rogogona Węgierskiego, lecz zamiast kolców na ogonie może się pochwalić wyjątkowo wydatnymi kolcami wzdłuż grzbietu. Jest bardzo agresywny w stosunku do osobników własnego gatunku. Poluje na większość ssaków lądowych, lecz w odróżnieniu od innych ras smoków żywi się również stworzeniami wodnymi. Jaja smoka Norweskiego są czarne, a małe opanowywują zdolność ziania ogniem wcześniej niż inne rasy.

e) Opalooki Antypodzki – pochodzi z Nowej Zelandii. Zdarzało się, że przybywał do Australii, gdy na jego terytorium brakowało pożywienia. Waży od dwóch do trzech ton. Jest to najpiękniejsza rasa smoka. Posiada opalizujące perłowe łuski i lśniące, wielobarwne, bez źrenicowe oczy. Zieje jaskrawo zielonym ogniem, lecz jak na smoka rzadko zabija, jeśli nie jest głodny. Jego ulubionym pokarmem są owoce, ale znane są przypadki polowania na coś większego. Jaja tego smoka są blado-szarego koloru.

f) Rogogon Węgierski – pochodzi z Węgier. Przypomina wielką jaszczurkę pokrytą czarnymi łuskami. Ma żółte oczy, rogi barwy wypolerowanego brązu i tak samo ubarwione kolce sterczące z długiego ogona. Rogogon zieje ogniem na wyjątkowo długą odległość (do 50 stóp). Jego jaja mają kolor cementu i bardzo grube skorupki. Młode rozbijają je za pomocą kolców na ogonie. Rogogony żywią się kozami, owcami i, jeśli tylko im się uda, także ludźmi.

g) Spiżobrzuch Ukraiński – pochodzi z Ukrainy. Jest to największa rasa smoków. Spiżobrzuchy osiągają wagę nawet sześciu ton. Jest pękaty. Spiżobrzuch Ukraiński jest wyjątkowo niebezpieczny, zdolny nawet do zdruzgotania budynku, na którym wyląduje, w drobny mak. Ma metaliczne szare łuski, oczy koloru ostrej czerwieni oraz wyjątkowo długie, ostre szpony.

h) Szwedzki Krótkopyski – pochodzi ze Szwecji. Zamieszkuje dzikie i niezamieszkane górskie tereny. Ma skórę koloru srebrnoniebieskiego i długie ostro zakończone rogi. Jego skóra jest wykorzystywana do produkcji ochronnych rękawic. Wydobywający się z jego nozdrzy ogień ma barwę niebieską.

i) Walijski Zielony – pochodzi z Walii. Jest cały pokryty zieloną łuską. Składa ziemistobrązowe jaja w zielone cętki. Ryk tego smoka jest bardzo melodyjny. Jego pożywienie to głównie owce. Żyje w wysokich górach, gdzie założono smoczy rezerwat. Jest to stosunkowo łagodna rasa smoków.

j) Żmijoząb Peruwiański – pochodzi z Peru. Jest najmniejszym ze smoków. Lata najszybciej ze wszystkich smoczych ras. Ma tylko piętnaście stóp długości, gładką łuskę koloru miedzi z czarnym pasem na grzbiecie. Ma krótkie nóżki i wyjątkowo jadowite kły. Żywi się również kozami i krowami, lecz pod koniec XIX wieku tak się rozsmakował w ludziach, że Międzynarodowa Konfederacja Czarodziejów była zmuszona wysłać do Peru łowców, którzy przetrzebili zbyt szybko mnożącą się populację żmijozębów.
Pochodzenie: cały świat
Występowanie: cały świat
Klasyfikacja: XXXXX


• Szyszymora – magiczne stworzenie, które zwiastuje śmierć swoim okropnym, przenikającym krzykiem. Ma długie, zielone włosy i odstraszającą, zieloną, trupią twarz. Nosi najczęściej bladozielone, długie suknie z kapturem zasłaniającym dużą część twarzy. Niekiedy nie pojawia się materialnie, a jedynie wydaje dźwięki przyprawiające o dreszcze.
Pochodzenie: -
Występowanie: cały świat
Klasyfikacja: XXXX-XXXXX

• Śmierciotula – rzadko spotykane stworzenia, żyjące tylko w tropikalnym klimacie. Z wyglądu przypominają czarną pelerynę grubości około pół cala, a nocą sunie po ziemi. Jedynym znanym czarodziejom zaklęciem odpędzającym śmierciotulę jest Patronus. Nie da się ustalić liczby ofiar śmierciotuli, gdyż atakuje śpiących czarodziejów i spożywa swą ofiarę w jej własnym łóżku. Nie pozostawia po sobie ani swoim posiłku żadnych śladów. Z racji tego, że atakowani są śpiący – nie są w stanie rzucić odpowiedniego zaklęcia. Jedyny czarodziej, który przeżył atak śmierciotuli, Flavius Belby, trafił z tej racji na jedną z kart sławnych czarodziejów i czarownic.
Pochodzenie: Amazonia
Występowanie: tropikalny klimat
Klasyfikacja: XXXXX


• Tebo – guźce popielatowego koloru. Mogą stawać się niewidzialne, co sprawia, że bardzo trudno przed nimi uciec czy go złapać. Są nadzwyczaj niebezpieczne. Ich skóra jest wysoko ceniona surowcem na ubrania i ochraniacze.
Pochodzenie: Zair, Kongo
Występowanie: Zair, Kongo
Klasyfikacja: XXXX

• Testral – skrzydlaty koń. Testrale wyglądają jakby ich skóra była obciągnięta na samych kościach. Mają puste, białe oczy, smocze łby. Są czarnego koloru. Najprawdopodobniej porozumiewają się między sobą dziwnymi, ostrymi okrzykami, zbliżonymi do wołania jakiegoś wielkiego ptaka. Można je zwabić zapachem mięsa, polują na ptaki i mogą być groźne (zostały sklasyfikowane przez Ministerstwo Magii jako niebezpieczne), jednak dają się tresować i udomowić. Testrale są uznawane za zły omen, jest to jednak tylko przesąd który wynika z tego, że może je zobaczyć tylko osoba, która widziała czyjąś śmierć. Są bardzo mądre i pożyteczne – umieją trafić w każde miejsce i mogą być wykorzystywane jako środek transportu.
Pochodzenie: Szkocja
Występowanie: cały świat
Klasyfikacja: XXXX


• Troll – duże stworzenia o wzroście dochodzącym do 12 stóp, czyli około 4 metrów i wadze do pół tony. Trolle są prymitywne i bardzo silne co czyni je niebezpiecznymi i nieobliczalnymi. Mają raczej humanoidalny kształt, wielki korpus przypominający głaz, krótkie, grube nogi i długie ręce. Na nieproporcjonalnie małej głowie znajdują się odstające uszy. Trolle porozumiewają się ze sobą pomrukami, które można uznać za rodzaj prymitywnego języka. Zdarzały się jednak przypadki że trolle potrafiły zrozumieć ludzką mowę, a te inteligentniejsze wypowiedzieć kilka słów. Są trzy gatunki trolli:

a) górskie – największe i najbardziej niebezpieczne, łyse o szarej skórze.
b) leśne – brązowe, czasem porośnięte rzadkimi brązowymi lub zielonymi włoskami.
c) rzeczne – sine, często pokryte kudłatym futrem. Ten gatunek trolla posiada również małe różki na głowie.
Pochodzenie: Ameryka Północna
Występowanie: cały świat
Klasyfikacja: XXXX

• Trójgłowy pies – ogromny pies posiadające trzy głowy. Najsłynniejszy z nich jest znany w mitologii greckiej jako Cerber.
Pochodzenie: Grecja
Występowanie: cały świat
Klasyfikacja: XXXX

• Tryton – zwane również syrenami, nereidami lub wodnikami, podobnie jak centaury odmówiły statusu istot, woląc pozostać zwierzętami. Ich zwyczaje są równie mało znane co zwyczaje centaurów. Posługują się dziwnym językiem, który w wodzie brzmi jak ludzka mowa, natomiast na powierzchni jest to nieprzyjemny skrzekot. Czarodzieje, którzy poznali język trytonów, mówią o dobrze zorganizowanych społecznościach różnej wielkości oraz o zaawansowanych konstrukcyjnie siedzibach w których mieszkają. Mają żółtą łuskowatą skórę, a zamias nóg płetwę. Wygląd ich jest podobnie różnicowany jak u ludzi.
Pochodzenie: Wielka Brytania
Występowanie: cały świat
Klasyfikacja: XXXX


• Wampiry - są to ludzie przemieniający się w wampira. Podobnie jak wilkołaki lubią mieszkać w swoich własnych krainach. Wampiry gryzą małe zwierzęta lub ludzi, którzy rzeczywiście sobie na to zasłużyli. Można zostać wampirem przez ukąszenie lub się nim urodzić. Lestaci czyli ci, których ukąszono w każdą noc wychodzą i kąsają mnóstwo ludzi. Lestaci są o wiele bardziej brutalni. Słabsi ukąszeni umierają, a mocni stają się wampirami. Przemiana może trwać latami. Główną zamianą w wyglądzie są kły. Mają też inne oczy. Ich wrodzone talenty to posługiwanie się mieczem i przemiany w zwierzęta. Najczęściej są to ptaki. Przeciętnie wampiry żyją 120 lat. Są bardzo niebezpieczne, boją się światła. Znane wampiry to: Wampir Sanqiuni, Rufus Scrimgeour.
Pochodzenie: Rumunia
Występowanie: cały świat
Klasyfikacja: XXXX-XXXXX


• Widłowąż – trójgłowy wąż o długości ok. 6 – 7 stóp. Są pomarańczowego koloru w czarne pasy, przez co łatwo go zauważyć i właśnie dlatego Ministerstwo Magii z Burkina Faso przeznaczyło część lasów, wyłącznie do ich dyspozycji. Mimo że nie należą do agresywnych zwierząt, były swego czasu bardzo popularne wśród czarnoksiężników ze względu na swój imponujący i budzący respekt wygląd. Składają jaja otworem gębowym i są to jedyne znane stworzenia magiczne, zachowujące się w ten sposób. Jaja są bardzo cenne, bowiem używa się ich do eliksirów poprawiających sprawność umysłową. Handel jajami i dorosłymi osobnikami tego stworzenia wręcz kwitnie na czarnym rynku, już od kilku wieków.
Pochodzenie: Burkina Faso
Występowanie: dżungle i lasy na całym świecie
Klasyfikacja: XXXX


• Wilkołak – ludzie zmieniający się w wilka, a w zasadzie stworzenie bardzo do niego podobne. Wilkołaka od wilka odróżnia kilka cech, takich jak dłuższy pysk i gęstsza sierść. Po przemianie nie są w stanie się kontrolować. Wilkołakiem staje się, po ugryzieniu innego wilkołaka, jednak wilkołactwo niekoniecznie musi przenosić się na dzieci wilkołaków. Nie wynaleziono, niestety, do tej pory żadnego lekarstwa powstrzymującego przemiany, choć ostatnie odkrycia w dziedzinie eliksirów zmniejszyły jej najgorsze objawy. Wywar tojadowy pomaga tylko, żeby po przemianie mieć "czysty umysł", żeby nikogo nie zaatakować. Przemiana w wilkołaka następuje przy pełni księżyca. Najczęściej normalny, zdrowy na umyśle czarodziej lub mugol zmienia się w krwiożerczą bestię. Jest to jedno z nielicznych stworzeń, które ciągnie do ludzi, bowiem jest to ich ulubiona zdobycz.
Pochodzenie: Peru
Występowanie: cały świat
Klasyfikacja: XXXXX


• Yeti – stwory, są wielką tajemnicą dla mugoli, lecz dla czarodziejów – mniejszą. Podejrzewa się, że są spokrewnieni z trollem, lecz nikomu nie udało się zbliżyć do nich na tyle, żeby przeprowadzić dokładniejsze badania. Osiągają nawet 15 stóp wzrostu i całe ich ciała są porośnięte, gęstymi, śnieżnobiałymi włosami. Boją się jednak ognia, przez co mogą być odparte przez wprawnych czarodziejów.
Pochodzenie: Tybet
Występowanie: szczyty wielkich gór na całym świecie
Klasyfikacja: XXXX

• Znikacz – bardzo rzadkie ptaki chronione. Są złotego koloru. Okrąglutkie o bardzo długich i wąskich dziobach, oraz błyszczących jak kamienie szlachetne oczach. Ptaszki te potrafią bardzo szybko latać, a dzięki obrotowym stawom skrzydełek, zmieniają tor lotu niemal niezauważalnie. Pióra i oczy znikaczy są wysoko cenione, onegdaj groziło mu wyginięcie z powodu nadmiernych polowań na niego. Na szczęście zauważono w porę ten nagły załam w populacji ptaszków, i teraz najważniejszym problemem było zastąpienie znikacza piłką (złotym zniczem), czego dokonał Bowman Wright.
Pochodzenie: Francja
Występowanie: cały świat
Klasyfikacja: XXXX

• Zwodnik – jednonogi demon bagienny. Są niewielkich rozmiarów. Pokrycie ich ciał nasuwa skojarzenie z dymem, jest zwinne i wiotkie. Posiadają zwisające z rąk małe lampki. Blado niebieskie światło, jakie się z niej wydobywa, sprowadza wędrowców na leśne trzęsawiska, gdzie giną z rąk zwodników.
Pochodzenie: Peru
Występowanie: bagna całego świata
Klasyfikacja: XXXX


• Żmijoptak – upierzone i uskrzydlone dwunogie ptaki o wężowatym ciele, mogące osiągnąć nawet 15 stóp długości. Żywią się głównie szczurami i ptakami, lecz zdarzało się, że porywały małpy. Są agresywne wobec wszystkich, którzy chcą się do nich zbliżyć szczególnie kiedy bronią swoich jaj, któych skorupki zrobione są z najczystszego i najdelikatniejszego srebra, co przyciąga uwagę chciwych czarodziejów.
Pochodzenie: Daleki Wschód, Indie
Występowanie: Daleki Wschód, Indie, Andy
Klasyfikacja: XXXX