Gema Gracie Mollendo nigdy nie poznała swojego ojca. Ale szczerze mówiąc nigdy nie odczuwała też specjalnego jego braku - matka skutecznie zadbała, aby dzieciństwo Gemy w niczym nie odstawało od dzieciństwa innych magicznych dzieci. To po niej dziewczyna przejęła dużo nawyków i to ona miała największy wpływ na kształtowanie się dość... niecodziennego charakteru dziewczyny. Gema wzrastała w poczuciu bycia najważniejszą - w wieku pięciu lat zapragnęła założyć hodowlę psidwaków, a jej matka; Lorita, niegustująca w półśrodkach, barwna postać postanowiła takową założyć. W wieku lat dziesięciu Gema zapragnęła, aby z salonu stworzyć swoje własne laboratorium roślinne - i proszę, na okres dwóch miesięcy goście przestali przychodzić w odwiedziny, bo zwyczajnie bali się zjedzenia przez jakąś zmutowaną roślinę. Z upływem kolejnych lat i pojawianiem się nowych pomysłów, Gema i Lorita zajmowały się realizacją swoich wspólnych, szalonych pomysłów. Od podbuntowania sąsiadów wobec nakazu określonego koloru zasłon, poprzez przeprowadzenie zasłonowej rewolucji, do objęcia władzy w komitecie sąsiedzkim, kończąc na szybkiej abdykacji. Oczywiście działały, gdy Gema była w domu - wszak dziewczyna najpierw uczyła się w Feitiçarii, a później dostała się do Paracas. Gema z matką, kipiące krótkotrwałym entuzjazmem, imały się nietypowych zajęć - i dwu dzienna wyprawa na Syberię w celu budowy lodowego pałacu była naprawdę jednym z mniej szalonych pomysłów tej kochającej się dwójeczki.
Dlatego Gema N I G D Y nie zrozumie, czemu wybór ponownego zamążpójścia padł na tak beznadziejnego, nudnego człowieka jakim był Alphonso Rodrego, pracownik Ministerstwa - nie dość, że mężczyzna zawsze krzywo patrzył na pomysły Gemy i jej matki, to jeszcze sama Lorita wyraźnie oklapła i straciła swoją zwyczajową werwę - Gema nigdy tak naprawdę nie dowiedziała się czemu Lorita przyjęła oświadczyny Alphonso. Nigdy nie cierpiały na brat gotówki, Lorita miała dobrze płatną pracę, zresztą gdy tylko potrzebowały większej sumy pieniędzy zawsze wynajdowały sposób, aby zdobyć pieniądze.
Zatem C Z E M U Lorita jej to zrobiła?
Ale to nie koniec - Alphonso również miał dziecko z poprzedniego związku. Najgorszy, najpodlejszy i najnudniejszy przybrany brat na świecie (w gruncie rzeczy Gema nigdy nie kwapiła się, aby go poznać, po prostu uznała, że taki jest i koniec). Dziewczyna po prostu nie chce mieć z nim nic wspólnego. Jak na złość chłopak uczęszcza do Paracas - ale Gema nie ustaje w staraniach unikania go na szkolnych korytarzach. I na pewno nie ustanie w staraniach, aby rozdzielić swoją matkę i tego... Alphonso. Ugh.    

Gema poszukuje swojej osobowości na różne sposoby. Poprzez przebieranki, farbowanie włosów, a nawet zmianę głosu. Lubi naśladować różne postacie - te fikcyjne i te prawdziwe. Potrafi udawać nawet wybranego przez siebie studenta bądź nauczyciela, czasem celowo go irytując i przedrzeźniając. Uwielbia prowokować. To jedyna pewna rzecz, którą sama o sobie wie. Lub udaje, że wie.
Tak ciekawiej.

Jest królową wymówek. Notoryczna mitomanka, która po pewnym czasie sama zaczyna się plątać w swoich kłamstewkach. Dowolnie modyfikuje fakty, zmieniając je pod swoje widzimisię - uwielbia komplikować. Być może dlatego, że zbyt wiele rzeczy wydaje jej się zbyt proste - a ona uwielbia łamigłówki. Jest niesamowicie ambitna, kocha rywalizację. Uwielbia poczucie swojej wyższości, którą przy każdej nadarzającej się okazji lubi zaznaczać. Jej receptą jest bycie ponadto - szczególnie ponad wszelkie ramy. Ciężko ją wyprowadzić z równowagi, zwłaszcza, że mało rzeczy bierze tak naprawdę na serio. Rzeczywistość traktuje z przymrużeniem oka. Bawi się nią.

Nie próbuj znaleźć sensu w jej działaniach. Gema lubuje się w chaosie - widoczny jest on w jej zachowaniu i w tym co mówi. Jest niesamowicie gadatliwa, bardzo wesolutka i bezpośrednia, często bezskutecznie próbuje zarazić wszystkich entuzjazmem - ale nie dajcie się zmylić, jej optymizm często jest po prostu udawany. Gema próbuje kreować się na takiego wesołka. Komentuje praktycznie każdą rzecz którą widzi, głośny okrzyk OFU JAK BRZYDKO DZIŚ WYGLĄDASZ nie jest u niej niczym dziwnym. Wbrew pozorom nie jest kompletnie pozbawiona taktu - po prostu została wychowana w przekonaniu, iż ma mówić dokładnie to co myśli - cóż, zinterpretowała to na swój sposób. A ten sposób raczej nie przysparza wielu przyjaciół.

Dla Gemy nie ma rzeczy niemożliwych. Lub nie do osiągnięcia. Nienawidzi użalania się nad sobą. Jest człowiekiem czynu, lecz niestety pozbawionym asertywności - przyjmie praktycznie każdy zakład, żeby po prostu pokazać, że się da. Uwielbia próbować nowych rzeczy i wrażeń, wciąż poszukuje nowych bodźców, bo niesamowicie szybko się nudzi - inaczej jest jednak z ludźmi. Do nich przywiązuje się bardzo szybko i trwale, niestety bywa też wyjątkowo zazdrosna. No i ma tendencje do narzucania innym swojej woli, jest bardzo nieszczęśliwa kiedy musi dostosować się do kogoś i robić coś na co tylko on ma ochotę. Cokolwiek by to było, Gema wychodzi z założenia, że potrafi wymyślić ciekawsze i kreatywniejsze zajęcie.
Uwielbia działać na przekór. I na złość. Już dawno zrezygnowała z prób dostosowywania się - wszystko robi po swojemu, chodzi swoimi ścieżkami. Absolutnie nie jest jednak typem samotniczki. Ciągnie ją do towarzystwa, uwielbia być w centrum uwagi. Lubi szokować, ukazywać nieoczywistą stronę rzeczywistości, odkrywać...
...nie wiedziałam, że koty w ogóle mogą się uśmiechać.

Trzeba było postawić sprawę jasno - pokraczne zwierzątka z plasteliny nie kwalifikowały Gemy jako oświeconej artystki, przyszłej starostki Ansuz, najbardziej znanej członkini tego ugrupowania. Pomimo prób przekonania siebie, dziewczyna wciąż miała wątpliwości co do swoich kompetencji - a może jednak nieświadomie stworzyła nowy kierunek POKRACZNOZWIERZĄTKOPLASTELINIZM, a sama nie potrafi docenić wartości swoich umiejętności?
Niestety. Przy całym swoim zapasie optymizmu, Gema musiała stanąć twarzą w twarz z prawdą - była antytalenciem artystycznym, którego nie ratowała nawet własna kreatywność. I to dlatego jej wybór padł na Uruz, notabene pasujący do niej charakterologicznie o wiele lepiej. Kiedy odchodziła od dyrektora, trąc nadgarstek w wymalowaną na nim runą, klęła pod nosem wymyślone przez siebie przekleństwa. Nie podzielała entuzjazmu swoich kolegów z ugrupowania - posyłała tylko wszystkim mordercze spojrzenia, a jej zwyczajowy entuzjazm i chęć poznania gdzieś się ulotniły.

● Lorita Mollendo - 37 lat - ukochana matka Gemy. Są niesamowicie podobne i bardzo ze sobą związane. Lorita od zawsze była wzorem wszelakich cnót dla swojej córki. Ta nie może zrozumieć, czemu jej matka związała się z kimś tak nudnym i pozbawionym możliwości twórczego myślenia.
● Alphonso Santillian - 43 lata - znienawidzony ojczym, który również nie przepada za swoją pasierbicą. Pracuje w Ministerstwie Magii. W przeciwieństwie do Gemy, próbował on jakoś nawiązać pozytywne kontakty z przybraną, lecz dziewczyna nawet nie chce o tym słyszeć. Marzy o tym, by matka zostawiła tego gumochłona.
● Seve Santillian - starszy, przybrany brat. Studiuje w Paracas. Gema nawet nie mówi mu cześć, udaje, że go nie zna go. Najgorszą karą jest to, że musi spędzać z nim święta. Według niej jest ograniczony oraz podły, chociaż na dobrą sprawę nie ma podstaw, aby tak twierdzić.  

● Uwielbia bawić się modą, ale ten charakterystyczny dla niej chaos widać też w jej stylizacjach. Pstrokate, na pozór niepasujące. Czasem zdarza jej się po prostu ubrać to co ma pod ręką - ale i tak wmawia wszystkim, że to ostatni krzyk mody. Najbardziej jednak lubi t-shirty z prowokującymi i ciekawymi napisami do których dobiera mnóstwo biżuterii.
● Uwielbia robić dowcipy, wciąż poszukuje do nich nowych kompanów i inspiracji. Bo w końcu ile razy można podkładać łajnobombę do toalet - Gema potrzebuje żartów z polotem.
● W związku z poprzednim punktem, w poprzedniej szkole była już trzy razy zagrożona wydaleniem.
● Jest zagorzałą feministką.
● Uwielbia sztukę chociaż sama jest średnio uzdolniona - świadczy o tym chociażby ilość wykonanych z magicznej plasteliny, ruszających się, uroczych ale dość pokracznych zwierzątek, którymi obdarowuje każdego przy nadarzającej się okazji.
● Kocha zwierzęta, ma trzy psidwaki.
● Uwielbia eksperymenty - szczególnie na roślinach. Ma ambicje, aby stworzyć niekrzyczący, domowy gatunek mandragory.
● Przy próbie powyższego eksperymentu raz prawie ogłuchła.
● Najbardziej na świecie chce zostać piratem. Piratem ze statkiem ze zwierzęcą załogą.
● Ma talent do wymyślania własnych przekleństw.