Pokój wspólny lekarzy

Można by rzec, że nic niesamowitego w tym pokoju nie ma. Po prostu pomieszczenie na środku którego stoi biały stół, otoczony równie białymi krzesłami. Całość przyjemnie kontrastuje z ciemnym granatem, który pojawia się na ścianach, mieszając pięknie namalowane złote winogrona ze swoim blaskiem. Są tu zwyczajne szafki, a w nich karty każdego z pacjentów, są kubki porozstawiane na blacie. Najdziwniejszy zaś w tym pokoju jest sufit. Patrząc nań, można dostrzec twarze - portrety ludzi uwiecznionych na płótnie w najdziwniejszych momentach. Kobiety z przerażonymi oczami, mężczyźni, którym krew spływa po policzkach, otwarte w przerażeniu usta wypełnione ostrymi kłami. Ponoć nie wszyscy są w stanie to dostrzec. A ci, którzy zobaczyli, już nigdy nie będą tacy sami. Masz odwagę, młody czarodzieju...?