Tajemnicza, acz piękna placówka, która otwiera swe podwoje dla młodych adeptów sztuk magicznych pochodzących z Australii i Oceanii. Zlokalizowana pomiędzy Australią i Tasmanią na znikającej wyspie Carlois Cave, o której krążą legendy po całym archipelagu. Lazurytowe fundamenty ponad poziomem powierzchni przeobrażają się w rzeźbione ściany z lapis lazuli, któremu szkoła zawdzięcza swą niecodzienną barwę i charakter. Historia samego budynku jest niestety nieznana, bowiem czarodziej, który pierwszy zawitał na wyspie pozostawił po sobie notatki, jakoby sale i korytarze rzeźbione w kamieniu nie były wykonane przez niego. Ponoć istniały na długo przed tym, nim przybył.
Placówka nie jest ukierunkowana na jakikolwiek przedmiot i promuje wiedzę ogólną, chociaż nie da się nie zauważyć, iż kadra nauczycielska zdecydowanie najlepiej zorientowana jest w temacie opieki nad magicznymi stworzeniami typu wodnego. Posiada dwa domy różniące się między sobą w niewielkim stopniu programem nauczania, uczniowie zaś zamieszkują dwa niewielkie kampusy mieszkalne usytułowane u po dwóch stronach wyspy (wschód i zachód). Stąd też utarło się, że domy symbolizowane ikoną słoneczną nazywają się kolejno: Sunrise i Sunset .
Od kilku lat mają podpisane porozumienie z Alice Springs o tym, że adepci Azure Coast mają zapewnione pierwszeństwo w staraniu się o miejsce na którymś wydziale, po uprzednim, półrocznym artystycznym kursie przygotowawczym.
Jednorożec, którym szkoła szczyci się w herbie nie występuje naturalnie ani na terenie Australii ani okalającej ją wysp. Jedna para została przywieziona w roku 1670 przez angielskiego hrabię, który pragnął zapisać się w historii placówki jako specjalny darczyńca i stwierdził, iż jego podarek jest tak samo mistyczny jak ona. „Zwyczajny człowiek nie jest w stanie go znaleźć, a jak już znajdzie się w pobliżu – ujrzeć” zwykł mówić.
Przez swój herb Azure Coast miała pewne problemy z Feitiçarią, która sygnuje się podobnym elementem, australijska szkoła jednak zbywała wszelkie próby konwersacji na ten temat, pozostawiając niesnaski na poziomie konwersacji listownej między placówkami.
Zaostrzyło to niestety konflikt między uczniami obu szkół uczestniczącymi w jednych zawodach, czy projektach.

Francuska placówka koedukacyjna łącząca w sobie wartości edukacyjne i zmysł artystyczny. Brak podziału na domy, czy grupy ma w założeniu umocnić więź pomiędzy wszystkimi uczniami i zapobiec wzajemnym niesnaskom na tle przynależności. Dokładna lokalizacja budynku nie jest znana nawet czarodziejskiemu światu. Ani uczniowie, ani absolwenci nie są w stanie wskazać na mapie Francji jej umiejscowienia, a jest to spowodowane działaniem silnego pola magicznego, które ma za zadanie chronić szkołę. Wszyscy są zgodni w jednym – jest to teren Pirenejów.
Beauxbaton szczyci się najlepszą hodowlą abraksanów, koni silniejszych i bardziej krępych niż pegazy, jednocześnie żwawszych i odporniejszych na warunki pogodowe. Twierdzi się także, iż posiadają oni okaz hipokampusa, z którym młodzież obcuje podczas nauk o hodowli i opiece nad magicznymi istotami. Nie posiadają oni w podstawowym programie nauk mugolskich, jednak oferują dodatkowe, nieobligatoryjne zajęcia z mugolskiej historii regionu. Dzięki pięknie rozwiniętej florze na południu Francji, młodzi czarodzieje mają możliwość zdobycia doskonałego przeszkolenia w zakresie Zielarstwa i wiedzy teoretycznej na temat niemagicznych roślin.
Jest to także szkoła z największym odsetkiem uczniów, którzy we krwi mieszają geny ludzkie i wile. Utarło się przekonanie, jakoby damską i męską część tej szkoły reprezentowały zwiewne, efemeryczne blondynki i zniewieścieli, aż porywający blondyni. Co ciekawe, jest to nieprawda, ponieważ lwią część podopiecznych stanowią szatyni, bruneci i ludzie w nienaturalnych odcieniach kolorów.
Program edukacyjny dość mocno ukierunkowany jest także na sztukę i wykształcenie  artystyczne. Praktykowane są tam zajęcia z magicznego malarstwa i inkantowania. Szkoła nie kładzie jednak dużego nacisku na praktykę samą w sobie, wprowadzając w życie założenia statutu w którym jest napisane, iż placówka edukuje słowem, nie czynem.

Kampus szkolny skryty jest głęboko w dżungli, do serca której drogi bronią drapieżniki charakterystyczne dla terenów objętych klimatem równikowym, jednak o nienaturalnie dużych rozmiarach. Konstrukcja i założenia architektoniczne budynku owiane są tajemnicą, jednak uczniowie twierdzą, iż przez przeszklone na korytarzach dachy widzą uwieszone wysokich drzew pnącza, nocą zaś są w stanie obserwować czyste, bezchmurne niebo. Dzięki warunkom przyrodniczym i środowiskowym w szkole tej dużą dbałością cechuje się edukacja w zakresie astronomii i astrologii.
Szkoła ta jest jedyna w swoim rodzaju także przez pryzmat tego, iż cała kadra pedagogiczna nie zmieniła się od lat, bowiem prócz dyrektora, którego kadencja trwa 4 lata, nauczaniem adeptów zajmują się… Duchy. Te jednak poddane są dość rygorystycznemu wymogowi aktualizowania swej wiedzy, chociaż ich sposób nauczania niezmiennie zaciąga konserwatyzmem i tradycją.
Uczniowie dzieleni są na trzy domy w zależności od cech charakteru oraz specjalnego testu, w którym próbują oswoić trzy duchy kugucharów. Imiona każdego z nich są także imionami domów, do których uczniowie trafiają, a mianowicie: Krag (symbol siły i zręczności), Kennis (symbol wiedzy i umysłu)i Aard (symbol charakterności i nieokiełznania).

Durmstrang to placówka edukacyjna, która ceni sobie siłę i charakter. Skryta w górach Norwegii, niedostępna i surowa jak klimat, który tam panuje zdaje się być bardziej obozem zsyłkowym niż wymarzonym miejscem edukacji. Dzieje się tak za sprawą reżimu zaprowadzonego tam w latach 90’ych ubiegłego wieku, który niestety po dziś dzień dogorywa w starych, skostniałych murach. Niegdyś uważana za miejsce, gdzie szkolona jest młoda, acz bezwzględna armia gotowana do wojny, dziś stara się powoli zmienić złe wrażenie wywołane pewnym progiem przyjmowalności i stosunkiem do uczniów. Od lat 15 jest to placówka koedukacyjna, która przyjmuje w swe progi także dziewczęta, jednak dzięki faktowi bycia jedną z trzech szkół w Europie wprowadziła regulamin zakazujący przyjmowania młodych czarodziejów i czarownic, których status krwi jest niższy niż 50%.
Pod względem programowym Durmstrang nadal nie wyróżnia się specjalnym stosunkiem do wiedzy teoretycznej. Uczniowie każdego rocznika biorą czynny udział w zajęciach sportowych kształtujących ich charakter i muskulaturę, do tego obligatoryjnym są dla nich dwa tygodnie w semestrze przebywania sam na sam w norweskich górach, co ma wspomóc ich odporność na środowisko i przełamać strach przed niebezpieczeństwem.
Szkoła zdecydowanie dla ludzi o twardych, stalowych nerwach i wyrobionym podejściu. Gniazdo najlepszych graczy quidditcha na świecie i źródło gwiazd sportowych wszelakiego pokroju. Placówka wymaga dobrego zorganizowania i wyrobionego posłuszeństwa, oraz aktywnego działania w zakresie fizycznym. Jednak dobrze przeszkolona kadra nauczycielska daje możliwość kształtowania wiedzy i zdobywania nowych horyzontów w dziedzinie zaklęć ofensywnych i obrony przed czarną magią.
W zestawieniu z Beauxbaton czy Hogwartem Durmstrang wypada najgorzej pod względem osiągnięć podopiecznych w dziedzinach teoretycznych, czy biologicznych. Nie odbiegają oni jednak na tyle, by różnica w doświadczeniu nie mogła być pokonana siłą i charakterem. Często nazywani ‘krukami północy’, jeszcze częściej ‘osiłkami i pozerami’ torują sobie drogę naprzód z werwą i krzepą uzbrojonego wikińskiego tarana.

Jest to placówka widmo. Mówi się, iż zmienia miejsce swojego położenia zaraz po tym, jak spod fundamentów wystrzeliwują ogromne, gadzie nogi w liczbie do kilkuset. Druga teoria brzmi równie nieprawdopodobnie. Po całej magicznej części Ameryki Południowej krąży bowiem legenda, jakoby Feitiçaria nie była w ogóle szkołą zbudowaną z cegieł i kamienia. Ponoć uczniowie uczą się w salach z organów i chodzą po korytarzach z żył wielkiego, mitycznego stwora, którego lokalne plemiona indiańskie czciły niegdyś jako jednego ze zwierzęcych bogów.
Jest to jednak mrzonką wymyśloną by przestraszyć niegrzeczne małe dzieci, chętnie zresztą opowiadaną przez matki na dobranoc. Prawda jest bowiem taka, że Feitiçarię każdy widzi na swój własny, oryginalny sposób. Ma to na celu uniknięcia walk na terenie placówki i obronienie jej przed ewentualnym najazdem. Działa ona bowiem w pewnym sensie jak boogin wyskakujący z pudełka. Wpierw otacza ją gęsta mgła, zaraz potem przybiera kształt tego, czego każdy się spodziewa, bądź obawia. Dzięki temu strategie oblężenia są raczej mało skuteczne, bowiem jak walczyć z czymś, co ukrywa swój prawdziwy kształt? Feitiçaria nie była oblegana od ponad tysiąca lat i po dziś dzień nikt nie wie, czy jest to skutkiem zmyślnej sztuczki jednego z dyrektorów, czy może małym zainteresowaniem ze strony potencjalnych agresorów.
Feitiçaria bagatelizuje wagę sportu i wytrzymałości, program zaś opiera na wielogodzinnej nauce zaklęć i szkoleniu w czytaniu run, oraz ich praktycznym wykorzystaniu. Posiadają w swoich szeregach także świetnego znawcę historii magii starego świata, który użycza swej wiedzy na rzecz dwóch ostatnich roczników. Szkoła nie przewiduje atomizacji sprawdzania wiedzy nabytej podczas zajęć. Raz w miesiącu organizuje zbiorowy, surowy egzamin, w którym uczestniczą uczniowie wszystkich roczników od trzeciego wzwyż.
Placówka posiada 10 profili nauczania:
1- zaklęcia
2 - historia
3 - astronomia
4 - magiczne stworzenia
5 - zielarstwo
6 - uzdrawianie
7 - sztuka
8 - wróżbiarstwo
9 - genetyki
10 - sport
Przy czym profil dziesiąty jest czysto teoretyczny i plasuje się najniżej w hierarchii szkolnej. Uczniowie przydzielani są do odpowiednich profili raz na semestr po udziale w testach kwalifikacyjnych, co jest substytutem podziału na domy, bądź ugrupowania. Za największe osiągnięcie uważa się tam także ukończenie szkoły jako absolwent profilu związanego z zaklęciami, bądź historią.

Stary zamek położony między gęstym, ciemnym lasem i głębokim jeziorem. Miejsce z tysiącletnią historią i tradycjami, oraz placówka ceniąca sobie tolerancję w odniesieniu do statusu krwi. Punkt wyjścia dla wielu wybitnych czarodziejów i czarownic w każdym zakresie, od starożytnych run, do zaklęć.
Hogwart posiada szerokie spektrum proponowanego materiału, przy czym w niczym nie znajduje specjalizacji. Uczniowie podzieleni są na cztery domy dopierane im przez Tiarę Przydziału ze względu na ich cechy charakteru. Uczą się poprawnego obchodzenia z magiczną fauną i florą, wróżbiarstwa i mugoloznawstwa. Szkoła znajduje się pod oficjalną kuratelą Ministerstwa Magii znajdującego się w Londynie.
Tereny okalające zamek są terenem, na który wstęp zakazany mają uczniowie wszystkich klas, chyba, że pod opieką dorosłego opiekuna, bowiem tzw. Zakazany Las wsławił się dużą liczbą zaginieć pojedynczych osobników, a także, pomimo starań dyrekcji i gajowego, nie został jeszcze przebadany w całości. Nikt nie wie, co się w nim kryje. Inna sprawa ma się z jeziorem, którego głębiny skrywają w sobie wojownicze plemię trytonów. Pomimo ustnego paktu o nieagresji są one w stanie boleśnie przypomnieć, na czyje terytorium zapuścił się nierozważny uczeń.
Jest to także miejsce pamiętnej Bitwy o Hogwart z dnia 2go maja 1998 roku, kiedy to zakończono wojnę magiczną w Anglii rozpętaną przez niejakiego Czarnego Pana, bądź Tego-Którego-Imienia-Nie-Wolno-Wymawiać.

Niegdyś Mahoutokoro przedstawiało się zupełnie inaczej. Było szkołą dla Japończyków, Chińczyków i Koreańczyków, skąpane było w kwiecie wiśni i spokojnym życiu. Głównie dlatego, że reszta krajów Azji uczęszczała do innej magicznej placówki. Niestety ta przez liczne konflikty upadła i żadna szkoła nie chciała przyjąć jej uczniów. Podjęto decyzję, że zburzą dotychczasowe Mahoutokoro i postawią wielką, okazałą budowlę wśród skał, która będzie łączyć całą azjatycką kulturę w jednym miejscu. Miejscu, gdzie diabeł mówi dobranoc, a woda płynie w odwrotnym kierunku.
Od tamtej pory uczniowie wyznający islam wprowadzili swoje zasady. Każdy jest przypisany do danej frakcji: wyznawcy islamu, buddyzmu/shintoizmu/taoizmu/konfucjanizmu, którzy jeszcze wewnętrznie podzieleni są na kasty bogate-biedne, napiętnowani wyznawcy judaizmu i chrześcijaństwa oraz bezwyznaniowi/wierzący w tradycyjne religie plemienne. Kobiety bez względu na przynależność, status społeczny i cywilmy muszą chodzić w burkach odsłaniających jedynie oczy. Te, które tego nie robią, najczęściej spotykają się z przemocą i gwałtem, bo w końcu "odsłaniają za dużo". Muzułmanki mają czarne burki, buddystki z bogatych kast złote obleczone klejnotami rodowymi, z biednych zaś skromne w kolorze czerwonym; Żydówki oraz chrześcijanki zwykłe brązowe, bezwyznaniowe oraz wyznające wierzenia plemienne szare. Mężczyźni mają swobodę w stroju, ubierają jedynie odpowiednie krawaty, po kolei - czarne z białym skorpionem (nawiązujące do szkoły wyższej Palochki), złote z odradzającym się feniksem, czerwone z latającym trzminorkiem, brązowe ze skaczącą, srebszystą rybą oraz szare ze znikającym demimozem.
Jedyną grupą, która buntuje się przeciwko takim ustaleniom, są mężczyźni rosyjscy, którzy mają manię wielkości i na tym tle często dochodzi do pojedynków. Szczególnie, że Palochkę również przejęli islamiści.
W tej szkole najbardziej liczy się wyznanie, status społeczny oraz czystość krwi. Jeśli nie pasujesz "do góry", jesteś skazany na potępienie. Tyczy się to także "szarych", którzy są często nagabywani na przejście do którejś z grup, w zależności od ich statusu majątkowego i krwi.
Każde ugrupowanie ma własnych nauczycieli, którzy prowadzą zajęcia w danym języku. Główny nacisk kładzie się na wszelakie zaklęcia, w tym czarną magię oraz sport - reszta jest spychana na nieco dalsze tory.  

Szkoła ukryta w miejscu pamiętnym i historycznym. W okresie polowania na czarownice uczniowie przeżywali osobisty exodus, zaś rygorystyczne podejście do ich obnoszenia się z magią utrwaliło w tych i następnych pokoleniach trwałą niechęć do niemagicznych przedstawicieli ludzi. Szkoda, ponieważ placówka ta jako pierwsza na świecie chciała wprowadzić koedukację między czarodziejami i mugolami, czego niesławnym skutkiem były właśnie palące się stosy i krzyki agonii. Jak bowiem wiadomo, nieśmiertelność ciężko jest zdobyć, nawet czarodziejowi.
Salem wsławiło się także dobrymi wynikami uczniów z zakresu wróżbiarstwa, zaklęć i magii leczniczej. To w progach amerykańskiej szkoły kształciła się największa i najznamienitsza liczba uzdrowicieli i amnezjatorów. Drugim konikiem Salem są sztuki obchodzenia się z istotami bezcielesnymi, szkoła bowiem po dziś dzień zmaga się z tępieniem agresywnych pełnych rozżalenia duchów, które pamiętają smutną przeszłość.
System podziału na domy jest tu w fazie planowania, jednak rokrocznie pojawiają się sprawy większej wagi, którymi trzeba niezwłocznie się zająć, toteż plany sprzed kilkudziesięciu lat odkładane są „na później”. Kot w herbie związany jest z dużą ilością tych zwierząt obecnych w murach Salem, które, bezpańskie, włóczą się dniami i nocami, pilnując jej przed niechcianymi gośćmi. Wśród nich są zarówno koty niemagiczne jak i kuguchary, zaś wszystkie z nich w razie niebezpieczeństwa stanowią pierwszą linię frontu. Nikt nie potrafi wytłumaczyć, skąd się to wzięło. Zarówno uczniowie jak i nauczyciele nie posiadają własnych zwierząt, zaś ich korespondencję obsługuje stado szybkich i wytrzymałych sów szkolnych.

Strzelista, ciemna niczym noc budowla Wyższej Magicznej Szkoły Alice Springs schowana jest w gąszczu czarnych dębów, które swymi liśćmi niczym łabędzie ochraniają budynek. Nikt nie wie dokładnie ile lat ma ten zamek, ale wszyscy zgodnie twierdzą, że wygląda dużo młodziej niż można by się spodziewać. Odrestaurowany przez magicznych konserwatorów robi wrażenie na przybywających pierwszoroczniaków.
Co ciekawe, więcej uczy się tu przyjezdnych niż tubylców, ponieważ liczebność rdzennych czarodziei z Australii i okolic jest niewielka. Jednak masa adeptów magii, głównie czarownic, chce się tu kształcić. Powód? Jedyna, w pełni magiczna artystyczna szkoła wyższa na świecie. Oferuje osiem wydziałów:
1. instrumenty
2. wokal
3. taniec
4. teatr i film magiczny
5. pisarstwo
6. malarstwo
7. fotografia
8. rzeźba i wzornictwo

Na każdym z nich studenci uczą się tego, czego tylko zapragną. Choć jak na każdej uczelni, pod koniec są egzaminy i ci, którzy nie przejdą ostrej selekcji, są wydalani ze szkoły. Służy to utrzymywaniu najlepszego poziomu i renomy placówki - w końcu współpracuje ona z najznakomitszymi osobami magicznego świata artystycznego, od zespołów, po aktorów, pisarzy, rzeźbiarzy, malarzy czy tancerzy. Podopieczni Alice Springs zapraszani są do współpracy przy światowych galeriach sztuki, przedstawieniach, musicalach, nagraniach płyt i wielu innych.
Pamiętaj jednak, że to okupione jest ogromną pracą, czasem nawet... nadmierną.

Skryty w kanadyjskim lesie zamek jest niemalże nie do wykrycia. Jest zdecydowanie niższy od rosnących dookoła drzew, które są jednymi z najwyższych na świecie. Niemalże zawsze jest tam mgliście i ponuro, jednakże to dlatego, aby odstraszać niechcianych mugoli. Którzy prędzej czy później i tak zostaną zjedzeni przez dzikie magiczne stworzenia, o ile zapuszczą się w te tereny za daleko. Brutalne? Tak samo jak rzeczywistość Buffalo Woods, gdzie adepci magii szkoleni są głównie na jednostki umiejące poradzić sobie w każdej sytuacji, szczególnie niebezpiecznej i nieokiełznanej. Raz w miesiącu wszyscy czarodzieje muszą przejść swoistą próbę przetrwania - zostają sami pośród zdradzieckich drzew, mając do dyspozycji jedynie różdżkę. Wbrew pozorom w takich momentach oprócz wiedzy o magicznych stworzeniach przydaje się również ta o transmutacji czy choćby zielarstwie, jednakże te nauki zdają się być spychane na dalszy tor.
Powiada się, że Buffalo Woods trenuje najlepszych aurorów i funkcjonariuszy Brygady Uderzeniowej, dlatego tak wiele osób spoza regionu zgłasza chęci do nauki w tej placówce. Jednakże studenci na testach pisemnych nie wypadają już tak dobrze, dlatego zwykło się mawiać, że ta szkoła magii ma dość niski poziom merytorycznego nauczania. Lecz zawsze znajdą się amatorzy praktyki, których to nie odstrasza.

Schowana w klifie placówka co rusz przeżywa zalewanie wodą oceaniczną. Nie martwcie się jednak, jest zabezpieczona zaklęciami przed wymyciem wszystkich studentów i pracowników, dlatego nie znajdziesz się nagle pod wodą. Ale nawet to nie byłoby chyba zbyt uciążliwe, zważywszy na ciągłe nasłonecznienie tych rejonów. Czasem po prostu samemu chce się zanurzyć w tej przezroczystej tafli! I wiesz co? To jest to, co głównie robią studenci Greenville.
Możesz wierzyć lub nie, ale ta placówka stawia na magiczny sport. Pragnie wykształcić najlepszą kadrę quidditcha, najlepszych żeglarzy, najlepszych pływaków... i w ogóle najlepszych czarodziei, którzy za każdym razem będą wracać ze złotymi medalami lub pucharami. To oni wymyślili magiczny surfing, choć mugolaki twierdzą, że wcale nie różni się od zwykłego. Podopieczni Greenville zaprzeczają, a kwestia ta pozostaje sporną po dziś dzień. Jednak tak na dobrą sprawę kogo to interesuje? Najważniejsze, że znajdziesz tu idealne fale, które możesz złapać i surfować bez przerwy.
Co ciekawe, to tutaj żyje największa populacja trytonów, z którymi władza szkoły podpisała porozumienie o wspólnej pomocy. Dasz wiarę, że niektórzy studenci uczą się tutaj języka tych istot? Nie wspominając już o nagminnej hodowli skrzeloziela. Zaś jeśli da się gdziekolwiek dopłynąć, to możesz być pewien, że tak przybędą uczący się w Greenville - statkiem ciągniętym przez hipokampusy, których hodowla tutaj jest najobfitsza.

Idziesz gruntową drogą i rozglądasz się dookoła. Widzisz czyste niebo, pola pełne złocistych zbóż i... stary wiatrak. Kręci się nadal, ale wygląda trochę, jakby zaraz miał się przewrócić. Nie spodziewasz się, że ta niepozorna budowla to tylko portal to magicznego świata. I jeżeli jesteś mugolem, to po podejściu do niego ten zacznie się rozlatywać, abyś sobie poszedł. Jako czarodziej możesz przejść przez jego drzwi i znaleźć się... w Litoměřice, wyższej szkole magii. Zastanawia cię ich drewniany zamek, szklarnie, pola uprawne... i widzisz ludzi ubranych na szaro, którzy zajmują się roślinami dookoła. Nieważne, czy deszcz, grad albo wichura, oni zawsze pracują. To nie są studenci, ich rozpoznasz po krawatach - są różni. Jedni idealnie wtapiają się w krajobraz, reszta podąża własną drogą. Zielarstwo jest na przedzie, ale przecież w życiu chodzi o to, aby pomagać innym. Dlatego warzą tu mikstury, które uzdrawiają, uczą się zaklęć, które zatamują lecącą krew i mają praktyki w szpitalu, który jest daleko stąd. Bo przecież dookoła nie ma nic prócz natury.
Studia trwają pięć lat, ale niektórzy po ich skończeniu, zostają tu. W tym ciepłym, magicznym miejscu, gdzie nie ma grama postępu i nowoczesności. Gdzie powietrze wciąż jest czyste i nieskażone najnowszymi wynalazkami. Wszyscy są samowystarczalni i wspólnie pracują dla innych. Pomagają ludziom, utrzymując Litoměřice w stanie świetności. Inni zaś rozjeżdżają się w świat, by być najlepszymi Uzdrowicielami, o jakich prawdopodobnie marzyłeś, będąc w szpitalu. Nie martw się, uczą tu innych rzeczy, ale to sprawy marginalne. W końcu większość powinieneś umieć po podstawowej szkole magii. A być kimś, kimś, kto poświęca się dla innych? To już szkoła wyższa...

Jeśli wyobrażałeś sobie, że nauka po Mahoutokoro w twym okręgu będzie od tej pory obfitować w zmiany na lepsze to... niestety, ale tak bardzo się pomyliłeś. Zmienił się klimat. Teraz jest tu cholernie zimno, praktycznie w każdą porę roku. Stoisz pod ogromnym zamkiem, który musi pomieścić nie wiadomo jaką ilość studentów (ale zapewniam cię, że ogromną) i unosisz wzrok do góry. Widzisz najwyższą wieżę na świecie i wciąż... nie wierzysz. Że ktokolwiek mógł wybudować coś tak ogromnego, że nie widać z dołu jego czubka. Podobno o własnych siłach na sam szczyt idzie się jeden dzień. Całe szczęście, że magia pozwala na lepsze rozwiązania! A przede wszystkim mniej męczące.
Wszyscy tu chodzą w futrach, ale to nie znaczy, że jest lepiej. Kobiety i tak muszą nosić burki. Podział wygląda dokładnie tak samo jak w klasach I-VII. Nie uciekniesz od prześladowań, jeśli nie jesteś wyznawcą islamu. To znaczy, jasne - na tych terenach to Rosjanie czują się jak władcy, lecz... wciąż ich za mało w porównaniu do chmary muzułmańskich studentów. Nic więc dziwnego, że herb szkoły został szybko zmieniony, a porządek z Mahoutokoro zawitał na dobre. Choć trzeba przyznać, że w tej szkole... w tej szkole widać większe oznaki buntu i utarczek pomiędzy adeptami magii.
Nie ma tu rozbudowanej flory. Fauna jest, ale też niezbyt imponująca. Dlatego studiujesz tu... magię. Zaklęcia. Uroki. Klątwy. Czarną magię. Transmutację. Co tylko chcesz. Uczysz się przetrwać, odpowiadać na przemoc przemocą, wsiąkasz w krajobraz zgnilizny i zła. Które niczym perpetuum mobile nigdy się nie zatrzymuje. Samonapędzająca się machina. Tutaj możesz stać się wielkim czarodziejem, czarnoksiężnikiem, pomiataną czarownicą. Ale nie wolnym człowiekiem.

Paracas. Wyższa Szkoła Magii obleczona w różne tajemnice. Magiczne runy, tajemnicze labirynty, dżungla pełna niebezpieczeństw... to tylko część tego, co może cię tu spotkać. Dobre i złe chwile, jak to bywa w życiu. Ale nie powinno cię więc dziwić zainteresowanie tutejszymi studentami historią. Historią Inków, magicznych przodków, którzy zdążyli odcisnąć piętno na tym miejscu. Niezbadane ruiny, nieodnalezione artefakty... to wszystko aż prosi się o zgłębienie. Jednakże musisz wiedzieć, że nie samą historią żyją tutejsi adepci magii. Rozwinięte jest również zielarstwo, opieka nad magicznymi stworzeniami, sport, sztuka i wiele, wiele innych! Możesz zająć się dziedziną magii jaką tylko chcesz.
Sama budowla? Cóż, to rozbudowana, kamienna piramida, która robi wrażenie. W podziemia nikt się nie zapuszcza, bo znajduje się tam straszny labirynt, lecz skrzydła wszystkich stron świata urzekają tajemnicą i niedopowiedzeniem. Nie martw się, nie jest wcale tak ciemno, jak mogłoby się zdawać! Zresztą, budynek to tylko konieczność, lepiej wybrać się na tereny wokół, które obfitują w wiele ciekawych rzeczy...
W Paracas istnieje siedem wydziałów, każdy prezentuje jakiś swój kierunek. Prezentują się one następująco:
1. Wydział Historyczny:
- kierunek Inkoznastwo: Historia Magii i Starożytne Runy, Historia Ameryki Południowej
- kierunek Historia Magii Europejskiej: Magiczne wojny na przestrzeni dziejów, Magiczna Kultura Europy
2. Wydział Artystyczny:
- kierunek Sztuki Magicznej: Czarodziejski Teatr (zajęcia z tańca, aktorstwa i śpiewu), Magiczna Fotografia i Filmoznawstwo
- kierunek Magicznego Gotowania: Czarodziejska Kuchnia z Całego Świata, Magia Wypieków i Trunków (oprócz cukiernictwa studenci odbywają np. zajęcia baristyczne i z przygotowywania drinków)
- kierunek Czarodziejska Sztuka Użytkowa: Malarstwo i Rzeźba Magiczna, Literatura Czarodziejów
3. Wydział Stworzeń Magicznych:
- kierunek Smokologia: Wiedza o Smokach, Tresura Smoków (zajęcia praktyczne)
- kierunek Opieka nad Magicznymi Stworzeniami: Stworzenia Niebezpieczne, Opieka nad Magicznymi Stworzeniami i Ich Genetyka
4. Wydział Zielarstwa:
- kierunek Zielarstwo i kosmetyka: Hodowla Roślin, Wyrób Magicznych Kosmetyków
- kierunek Ziołolecznictwo: Zielarstwo i Mikstury Lecznicze, Produkcja Wyrobów Leczniczych (maści, okłady, napary itp)
5. Wydział Zaklęć:
- kierunek Obrona przed Czarna Magią (aurorski): Tropienie Czarnoksiężników, Metody Maskujące
- kierunek Zaklęcia Zaawansowane: Zaklęcia Niewerbalne, Zaklęcia Bezróżdżkowe
6. Wydział Wróżbiarstwa i Astrologii:
- kierunek Wróżbiarstwo: Klasyczne Metody Wróżenia (kryształowa kula, starożytne runy, fusy, dym itp.), Nowoczesne Metody Wróżenia (tarot, chiromancja, karty zwykłe itp)
- kierunek Astrologia: Numerologia, Astrologia i Astronomia
7. Wydział Sportowy:
- kierunek Sporty Zespołowe: Quidditch, Ulama
- kierunek Sporty Indywidualne: Magiczna Akrobatyka (trapez, kula, koło), Pływactwo (poprzez wykorzystanie zaklęć, bądź roślin umożliwiających pływanie pod wodą przez długi czas: studenci obowiązkowo muszą pobierać nauki z zajęć Hodowli Roślin), Jeździectwo (zajęcia praktyczne; jazda m.in. na pegazach, xartecach, hipogryfach; studenci obowiązkowo muszą pobierać nauki z ONMS Ich Genetyka)

Ponadto studenci utworzyli trzy niezależne kampusy, do których każdy przynależy. Jesteś Jeran, Uruz czy Ansuz? Dobrze się nad tym zastanów, bo to wartości, które będą ci przyświecać do końca nauki!
Wciąż nieprzekonany? Musisz spróbować odnaleźć się w tym wspaniałym, przesiąkniętym magią i... ciepłem, klimacie!